Dag 3 – Naar Ribe en vogels spotten

23 oktober 2017 - Rømø, Denemarken

We gingen gisteravond niet al te laat naar bed en ik was behoorlijk moe, maar toen ik eenmaal lag…kon ik toch niet slapen. Terwijl Reint heerlijk lag te ronken, lag ik naar het plafond te staren. Die zie je ’s nachts niet, want het is hier echt vreselijk donker, maar dat terzijde. Om 8 uur waren we er toch al uit, ondanks mijn gevoel dat ik nog maar net sliep. Het was afschuwelijk miezerig buiten en dus hebben we rustig aan koffie gedronken, de kachel opgestookt en wat gekleurd. Ruim twee uur later was het droog en hoorden we een straaljager, dus heengesjeesd…maar nee hoor er was niks helaas. We kwamen wel langs dé toeristische trekker van het eiland (maar niet heus), een hek gemaakt van walvisbotten. Het is gebouwd in 1772 omdat er hier geen stenen waren en ook geen hout. We zijn er al vele keren langs gereden en pas nu we het in een brochure zagen, zagen we het ook werkelijk langs de kant van de weg. Op de Rømø-dam zijn we nog even gestopt om over het wad te kijken en wat schelpen te zoeken en daarna zijn we naar Ribe gereden. Dat is een oud, gezellig en mooi stadje met redelijk wat winkels. Toen het weer wat miezerde zijn we gauw de dom ingedoken en dat was onverwacht leuk. Een prachtige kerk met mooie bogen op het plafond en verrassend mooie versieringen. Na een korte wandeling door de winkelstraat zijn we halverwege een kebabzaak ingedoken. Reint had een behoorlijk bord met kebab en patat en ik heb me eens gewaagd aan de falafel met patat. Het zijn een soort gefrituurde deegballetjes en we vonden ze wel lekker. Na het eten werd het snel helemaal droog en brak de zon zelfs door. We probeerden nog wat caches te vinden, maar dat lukte helaas niet. Volgende keer beter. Daarna zijn we nog eens door de winkelstraat gegaan en zijn wat winkels ingegaan, maar we hebben niks gekocht. Reint voelde zich niet helemaal lekker en ik was aardig moe van het sjokken en dus zijn we teruggegaan. De terugreis werd nog één keer onderbroken voor een hele goede reden, wat mij betreft. Ik zag mijn favoriete vogel namelijk van rechts aankomen…de zeearend. Gelukkig reed er geen verkeer op de dam en konden we gewoon aan de kant van de weg stoppen om wat foto’s te maken. Hij vloog recht over ons heen richting Skaerbaek en we konden hem nog heel lang volgen, helemaal geweldig natuurlijk! Thuis hebben we een lekker kop earl grey gezet, Reint zat wat bij te komen na een paar koekjes en ik ben nog even de tuin ingelopen. Er staan zoveel mooie paddestoelen hier, echt genieten. Op het heideveld hier vlakbij zag ik twee reeën en voor de rest hoorde ik alleen het zachte hoge gepiep van de vele goudhaantjes in de dennenbomen. Ik kijk thuis elke dag naar mijn eigen opgezet goudhaantje onder een glazen stolp en snap nu goed waarom ik ze jaren eerder alleen hoorde en nooit zag. Het is één van de allerkleinste vogeltjes. Even na vijven zijn we weer in de auto gestapt om nog eens op de dam naar vogels te kijken en Reint voelde zich gelukkig wat beter. Op het vasteland zijn we langs de dijk gereden en hoopten wat te zien van de zwarte zon. Dat is een beroemd fenomeen hier. In de herfst gaan duizenden spreeuwen tegen de schemering rondvliegen als enorme zwarte wolken. Helaas hadden ze vandaag geen zin blijkbaar, maar we zagen wel duizenden meeuwen en ganzen naar het wad trekken met een kabaal van jewelste. De ondergaande zon was wel de moeite waard gelukkig en daarna zijn we via een omweg terug naar Rømø gereden en wilden naar de pizzeria in Havneby. Die was echter gesloten en ook het daarnaast gelegen pannenkoekenhuis en zo belandden we bij Frankel 5. Het zag er gezellig uit en het zat behoorlijk vol en dat is logisch als alle anderen dicht zijn. Er liep maar één man te bedienen en hij gaf direct aan dat het wat langer kon duren, omdat iedereen tegelijk kwam binnenvallen. Geen probleem vandaag. Reint had een soort visschotel met zalm, garnalen, kaviaar en schol en ik had een Deense platte gehaktbal (zag eruit als een hamburger dus) met bearnaisesaus, patat en verse erwten. Heel erg lekker allemaal en de zaak was leuk aangekleed met oude naaimachines, foto’s van bijzondere mensen (stambewoners met van die ringen om hun nek en oorlellen ter hoogte van hun borst) en veel glazen peertjes als lampen. Toen we weer thuis waren, voelde ik me extreem moe en moest eerst bijkomen. Gelukkig viel het allemaal mee en heb ik me toch maar aan het verslag gewaagd en zijn de foto’s uitgezocht. Reint heeft ondertussen de kachel weer opgepookt en het is hier nu zo’n 65 graden, dus ik ben bang dat ik elk moment in slaap kan vallen…zzzzzZZZZ!

Foto’s