Dag 19 En we gaan nog niet naar huis…oh ja, toch wel!

Toen we gingen slapen was er nog een boer bezig op het land naast de camping. De tractor, of wat het ook was, maakte een donker, brommend geluid en ging steeds verder weg. Heerlijk om op in slaap te vallen, ware het niet dat hij dan opeen achteruit ging rijden en dan klonk het op een vrachtwagen: piep, piep, piep en steeds dichterbij. Zo kan ik toch niet slapen, grrr.  Ik schat zo tegen een uur of twaalf dat het opgehouden is en eindelijk lag ik rustig. Midden in de nacht, pikkedonker op het platteland en dus ook in ons huisje op wielen…en ik heb pijn, veel pijn, oorpijn. Wéér hetzelfde als eerder. Het slapen was dus over, af en toe nog wat gedommeld en voor 7 uur heb ik mijn telefoon maar gepakt en gewacht tot Reint wakker werd om een Naproxen en paracetamol te nemen. Ik lijk wel een bejaarde met al mijn medicijnen, want ik heb ook nog iets voor de trage schildklier en een tablet en neusspray voor of beter gezegd tegen de allergie. We hebben een kop koffie gedronken, Reint een broodje als ontbijt en toen wilden we weg, maar de receptie ging pas om 8.30 uur open. We waren maar een paar minuten ervoor klaar, maar intussen liep heel de camping leeg om lekker in de rij te staan voor de broodjes. Daarom kopen wij altijd iets een dag van tevoren. Nog gauw een kadootje voor Lyo mee, een broodplankje met een zeehond erop. We reden de poort uit, toen Tanacha ons een goede reis wenste en een foto van Lyo meestuurde. En wat had hij aan??? Een broekje en shirtje met zeehondjes erop, dit was karma. Het was prachtig zonnig weer en in Denemarken was het nog heel rustig. Ik heb wat liggen dommelen en opeens waren we in Duitsland en werd het wat drukker, maar niks extreems. Bij Hamburg was een langzaam rijdende file door een kapotte vrachtwagen, dus ook daar viel het mee. Op de radio hoorden we even later al dat er 4 km file was en later was dat nog meer. Reint zag het warmer en warmer worden en op het heetst was het 27C. Zelfs met de airco aan, voelde je de zon op je ledematen branden. De terugreis voelde eindeloos en ook Reint werd vlak voor de Duitse grens wat gaar. Lyo was ook gaar en we moesten vreselijk lachen om de foto die Tanacha stuurde, een uitgevloerd ventje. Precies om 15 uur reden we onze inrit in en even later kwamen dochter en kleinzoon al aanwippen. Die brede lach van Lyo…om van te smelten en terwijl hij bij mij op de arm zat, keek hij achterstevoren wat opa aan het doen was. Volgens mij viel zijn plankje wel in de smaak, want hij “prikte” steeds met een vingertje op de zeehond. Na een uurtje genieten moest hij weer door naar de volgende opa, want die is jarig vandaag. Wij zijn nog bezig geweest met opruimen natuurlijk en zijn allebei al uitgebreid in bad geweest. Bedankt voor het volgen van onze belevenissen, voor de reacties en complimenten op de verslagen en foto’s. Tot de volgende keer!!!