Dag 14: Duitsland…Frankrijk…Duitsland…Luxemburg.

Wow, ik heb zo ongelooflijk vast geslapen, dat ik een uur later nog het gevoel had dat ik aan het wakker worden was. Reint had ook zo goed geslapen. We hadden de ramen open gelaten, omdat het zo warm was op onze kamer en het tijdje dat we wakker lagen, hebben we non-stop twee uilen tegen elkaar horen “praten”…zo gezellig. Het ontbijt was prima en de koffie ook, dat was in Cannobio wel anders, dus heb ik hier lekker een paar bakjes achterover geslagen. Reint had ook mazzel, want er was warme chocomelk. Exact om 9 uur stapten we op de Suzuki en reden we nog een klein eindje in het Zwarte Woud. Zó mooi als de zon schijnt en het 20C is…dat waardeer je even extra na zo’n dag als gisteren. Waar de reis heenging wist ik niet, want ik vroeg dat pas aan het ontbijt en als antwoord kreeg ik dat dat een verrassing was vandaag. Nou, ook goed…als Reint het regelt, komt dat altijd goed. Een uur later gingen we “opeens” de grens over naar Frankrijk. Ik gokte toen op Straatsburg, maar dat was te dichtbij…wist ik veel. We reden een mooie, maar geen hele spectaculaire route door de Elzas. Het is heuvelachtig, veel landbouwgrond en veel industrie-achtige dorpen. Na een dik uur gingen we Duitsland weer in en de omgeving werd direct een stuk mooier. Het leek wel een beetje een Teletubbie-landschap. Strakgolvende heuvels, veel lapjes waar verschillende gewassen op groeien en een strakblauwe lucht met hier en daar een schapenwolk. Tussen de middag stopten we bij een supermarkt in Blieskastel, maar omdat er een broodjeszaak naast zat, hebben we van de gelegenheid gebruikt gemaakt om er een belegd broodje met koffie te halen. ’s Middags reden we door Saarland en het waren redelijk veel wat grotere doorgaande wegen, maar met weidse uitzichten soms. Reint gaf aan dat we nog 80 km moesten en toen ik Luxemburg op de borden zag staan, wist ik het…en ja hoor, we gingen naar Vianden. Pfff, wat een herinneringen liggen hier. We zijn hier met onze piepkleine kinderen geweest te kamperen, maar ook wat jaren later met Albert en Jolande terwijl we net over de grens op de camping stonden bij Uschi (en ja…de camping zit er nog steeds), we smokkelden ladingen sigaretten (voor mijzelf) over de grens. Zo leuk om hier weer te zijn en dan ook nog te overnachten in Hotel Victor Hugo, het mooiste hotel van het dorp. Ik heb er nog foto’s van die ik ca. 20 jaar geleden heb gemaakt hier. We slapen helemaal boven in en kijken uit op de brug die over de Our loopt en een deel van het centrum. Het kasteel kunnen we net niet zien, maar beneden op de stoep wel. Maar ja, die zie je vanuit heel het dorp ook, want hij ligt bovenop een berg. We sjorden onze drijfnatte kleren weer uit, want het was zo ongeveer ieder uur een graad warmer geworden en bij aankomst was het 30C. Eerst de airco aan op 18C en toen snel onder de douche. Toen we ons weer mens voelden zijn we direct gaan wandelen en hebben we wat caches gezocht. Superwarm was het weer, maar we zijn in ons eigen hotel gaan eten vanavond en hebben ons niet nog eens omgekleed. De schone kleren zijn op! Tijdens het eten kwam de plaatselijke fanfare langs en ze stapten één voor één binnen voor een drankje, wat een drukte opeens. Na een uurtje relaxen, hebben we nog een wandeling gemaakt en wat caches gezocht. Het was een paar graden afgekoeld, maar we liepen een stuk langs de oude stadsmuur en daar was geen zuchtje wind. Weer douchen toen we terugkwamen dus. Ondertussen heb ik ook nog beide kinderen gebeld. Brandon vermaakt zich wel thuis en moet ondertussen ook gewoon werken, maar wilde wel boodschappen in huis halen voor morgen. We hebben namelijk besloten morgen naar huis te gaan. Tanacha en Arnoud hebben ook hun kampeerspullen ingepakt en zijn vanmiddag vertrokken uit Italië vanwege het slechte weer en hadden geen kans op verbetering vóór zaterdag. Ze zijn onderweg en overnachten in Straatsburg, maar daar is het noodweer losgebarsten. We hebben nog niks weer van ze gehoord, terwijl ze volgens verwachting zeker een uur geleden hadden moeten aankomen. Ze zullen wel niet opschieten dus. Hier horen we wat gerommel, maar erg ver weg.