Dag 15 – We gaan de grens over met…Frankrijk

Het was zwaar bewolkt toen we opstonden en naar beneden gingen voor het ontbijt. Een enthousiaste Friese raakte met ons in gesprek en hield ons maar aan de praat, zoals ze zelf zei. Ze vond het erg leuk om ons te ontmoeten, reed zelf ook motor en hield van wandelen en hardlopen. Klonk allemaal erg leuk, maar zij was ’s avonds aangekomen met haar man en wij vertrokken al weer. Om 10 uur precies zaten we op de motor en binnen een uur daarna gingen we de grens over met Frankrijk. De temperatuur was heerlijk om te rijden, maar de foto’s worden direct zo donker als het bewolkt is. Je kunt niet alles hebben en dus genoten we van het weer en de 19C. We reden tussen de akkers met vanalles en nog wat en zagen ontzettend veel ooievaars en roofvogels. Het wemelde er van. De dorpjes waar we door reden waren rijk voorzien van vakwerkhuizen en bloembakken en één keer moesten we weer eens stoppen…voor een schaapskudde dit keer. De beesten huppelden nieuwsgierig onze kant op, maar de moderne schaapherder in een auto (!) sloeg een paar keer hard op zijn deur en daar gingen ze weer. Her en der graasden ze van de heerlijke bosjes die in mooi aangelegde tuintjes stonden. That’s life oftewel c’est la vie, zeggen ze hier. Hoe langer we reden, hoe onbewolkter en dus warmer dat het werd. Faulquemont is de enige wat grotere plaats die we hebben gezien en daar zijn we dan ook wat boodschappen gaan doen. Drinken voor vandaag en morgen en wat lekkers tussendoor, omdat we het verdiend hebben. Er stonden heerlijke berliners, maar met een chocoladevulling. Helaas zaten er 6 in, zodat we elk wel 3 moesten nemen. Erg jammer, hahaha. We reden inmiddels in het gebied dat ze Grand Est en Vogezen en Elzas noemen. Niemand wil hier blijkbaar wonen, want hoe mooi het ook is…de dorpen zijn vreselijk om te zien. De ene helft is bewoond, de andere helft onbewoond en ze zien eruit als spookdorpen. Alles is vervallen, de ruiten zijn ingeslagen, de muren brokkelen af en alles waar restaurant of winkel op staat is al jarenlang gesloten. We zagen de hele tijd bijna niemand op straat…een prima decor voor een horrorfilm. Na 15.00 uur was het, doordat de zon volop scheen, niet erg prettig meer op de motor. Alle kleding plakte aan ons vast en we moesten noodgedwongen nog iets vaker stoppen. Het laatste stuk was iets bosrijker en lekkerder om in te rijden. We kwamen om 17.00 uur aan en kregen de sleutel van ons kippenhokje. We hebben één raam en die zit in het dak, zodat we niet kunnen uitkijken jammer genoeg. Maar we zitten hier 500 meter vanaf een dierentuin en daar gaan we morgen lekker de hele dag heen. Het schijnt één van de mooiste van Europa te zijn en daar verheugen we ons op. Het avondeten was wat lastig, want we wisten überhaupt niet wat er op de kaart stond (iets Aziatisch of zo, niks kwam bekend voor)…of het internet kon het niet vertalen. Dus werd het pizza en de afschuwelijk onvriendelijke ober dirigeerde ons snel naar een andere tafel, terwijl er niet één tafel bezet was op het terras. De pizza’s waren daarentegen wel heel lekker. In het bos vonden we nog een cache en zagen we een jonge buizerd van heel dichtbij. Samenvattend: het was een afwisselende dag in alles en dat maakte het tot een leuke dag.