Dag 18 Veel bewogen, veel gezien, veel gezelligheid

Vanmorgen was het weer zover…hardloopdag. We moeten natuurlijk in vorm blijven voor ons eerstvolgende loopje in Tønder, ook hier in Denemarken. We zijn het park met de vestingwallen samen ingelopen, maar Reint liep vandaag niet zo gemakkelijk en die is halverwege afgeslagen. Ik heb mijn 10 km. volgemaakt en heb zelfs nog wat selfies onderweg gemaakt bij de leukste plekjes. Na de was te hebben opgehangen en wat citroencakejes en kokosbollen te hebben gegeten, zijn we op de fiets gestapt naar het centrum. Soms scheen de zon, maar er was ook redelijk wat bewolking. Ik had een soort lijstje gemaakt met bezienswaardigheden om even bij langs te fietsen voor een kijkje en eventueel een foto. Het eerste doel was de botanische tuin, maar toen we er vlakbij waren was er vanalles aan de hand. Er vloog de hele dag al een helicopter rond, maar nu belandden we ergens midden in een chaos van mensen, politie/leger die het verkeer regelde, verklede mensen, afgesloten wegen en ontzettend veel lawaai. Het blijkt Pride Week in de stad te zijn. Toen bleek dat Reint en Brandon gewoon doorgefietst waren, ben ik wat foto’s gaan maken. Het leek wel carnaval, superleuk. Nadat ik de drukte weer verlaten had, heb ik een appje gestuurd dat ik ergens op een kruispunt stond en zijn ze me komen halen. We waren vlakbij de botanische tuin en in het parkgedeelte had je vrij toegang. De tuin was leuk, maar niet heel bijzonder. Wat wel leuk was, was een eekhoorn die met een nootje in bek rondrende en soms  rustig  poseerde voor de foto of film. Ook zwommen er in de vijver jonge waterhoentjes tussen de enorme koikarpers. Vanaf een heuvel hadden we een mooi uitzicht op Rosenborg Slot, waar de kroonjuwelen liggen. Reint vond er nog een cache en toen zijn we via het Statens Museum voor Kunst naar de Frederikskerk gegaan. Een lust voor het oog van buiten en van binnen. Het was veel drukker in de stad dan 2 weken geleden, maar dat zal door de Pride Week komen. Op het plein bij het Amalienborg Paleis was het een stuk rustiger en keken we onze ogen uit. Het complex bestaat uit meerdere gebouwen en in het midden staat een enorm bronzen beeld. De wisseling van de wacht vindt hier ook plaats, maar dat is om 12 uur ’s middags al. Er lag een cache vlakbij die we nog opzochten en toen besloten we onze buurtjes een appje te sturen om wat af te spreken. Precies op dat moment bleek de buurman gezegd te hebben, dat hij niet dacht dat we elkaar zouden treffen, haha. Dan kennen ze ons nog net niet goed genoeg. Ze bleken voor Christiania te staan, een vrijstad die in 1970 is ontstaan in een verlaten militaire kazerne die als kraakpand werd gebruikt. Mensen bouwen hier zelf hun huis oftewel onderkomen, er wordt volop drugs gebruikt en verhandeld en men stoort zich aan god noch gebod. De eerste keer dat we hier waren, liet ik merken dat me dit gebied niet aantrok. In folders staat zelfs dat fotocamera’s en mobieltjes not-done zijn in Christiania. Nu moesten we er dwars door om op onze afspraak te verschijnen, zij wilden hier juist wel een kijkje nemen en hadden gelezen dat alles wel een tikje meeviel. Als je foto’s wilde maken en er waren mensen aanwezig, dan kon je maar beter even vragen. De wolken rook van illegale middelen hingen overal, de stank was soms niet te harden en er liepen rare typjes. We troffen Mihai, Tally, Florin en Chiara midden op de brug. Thuis zie je ze dagelijks en toch is het dan bijzonder om elkaar in de Deense hoofdstad te ontmoeten. Er werd op de telefoon naar een terras of restaurant gezocht en toen zijn we lopend nog eens door deze aparte “stad” gelopen. Sommige bouwsels aan het water waren echt prachtig, maar midden op het eiland stonden de meest vreemde huisachtige gevallen. Bij een klein gebouwtje met terras hebben we wat appel- en sinaasappelsap gedronken in het zonnetje, de karaffen water met grapefruit kregen we kado. Nou ja, eigenlijk kregen we de rest ook kado, want je kon er alleen cash betalen en wij hadden al aangegeven dat we dat niet hadden, maar de buurman bleek door omstandigheden al wel in het bezit van Deens geld te zijn. Normaal gesproken betalen we allemaal eigenlijk altijd met een plastic kaart. Na ruim een uur namen we afscheid. Het was supergezellig en ook Christiania was een leuke ervaring. Buurtjes…alsnog bedankt voor het drankje! We wilden in het park bij de camping gaan eten, want daar had ik een schattig wit restaurantje met rieten dak ontdekt. Even wat anders dan pizza of kebab. Helaas zagen we van ver al dat er allemaal overhemden en stropdassen in de tuin liepen. Oeps, daar kwamen wij aan met onze drijfnatte ruggen (door de warmte en de rugzakken) en fietsbroeken… Voor de zekerheid sprak ik een keurige dame in een jurk aan en vroeg of de boel gesloten was. Dat was het inderdaad toevallig vandaag vanwege een trouwerij. We hebben de fietsten maar weer omgedraaid en zijn voor de vierde keer naar Butterfly gefietst. Het eten is er allemaal prima en ze hebben pizza’s, pasta, hamburger-menu’s, schnitzels en een lopend buffet. Keus genoeg dus en we hebben allemaal iets anders genomen en het was weer heerlijk. Bij de Aldi wilden we nog wat brood halen, maar dat was op…dus hebben we maar Marabou-chocola gekocht. Ook heerlijk als ontbijt. Nee grapje, morgen fietst Reint er even heen om verse broodjes te halen, want bijna alles is hier 7 dagen in de week open. En zo kwam er een eind aan een drukke, maar leuke dag.