Dag 2 – We beginnen en eindigen de dag met mist.

Na een heerlijke nacht slapen (voor het eerst) op de nieuwe topper, werden we wakker met lichte mist. Na een rondje over de camping, nog voor de eerste kop koffie, hadden we het eerste konijn al gespot. Hier op Texel heb je nog echte konijnen en ze hebben de mooiste kleuren, dus niet zoals hazen bruin-grijs, al kun je die hier ook tegenkomen. Om 10 uur stapten we op de fiets richting de vuurtoren op het noordelijkste punt. Het fietst heerlijk door het duinengebied. De fietspaden zijn fijn, ze slingeren tussen de duinen door en soms er overheen. We zagen fazanten, paarden, roofvogels en veel bloeiende planten, zoals de duinroos. Het beloofde direct al een warme dag te worden, maar op de fiets was het soms tegen frisjes aan. Bij de vuurtoren aangekomen, schrokken we bijna van het brede witte strand. Het was duidelijk eb en we hadden het strand nog nooit zó breed en zó wit gezien en wat weinig mensen liepen er. We hebben er inmiddels al zo vaak gelopen, dat we dat deze keer hebben overgeslagen, maar mooi was het wel. Via de dijk langs de kant van de Waddenzee fietsten we langzamerhand naar beneden. Er was nauwelijks wind, het uitzicht was eindeloos en bijna overal waren er weinig fietsers of toeristen. De zee was zo glad als een spiegel en ook dat hebben we nog niet vaak meegemaakt. In De Cocksdorp zijn we naar de Plus gegaan en hebben er lekkere zoete broodjes gehaald en wat drinken, ook al hadden we genoeg bij ons. Op een picknicktafel langs de dijk hebben we een geocache gezocht en onze etenswaren soldaat gemaakt. Voor de parachutisten was het ook een prima dag, want er werden constant nieuwe springers los gelaten in de lucht boven het vliegveld. Ook aan deze kant van het eiland zagen we veel wildlife, zoals: vlinders, eidereenden, sterns en natuurlijk veel meeuwen. Bij vogelparadijs Utopia was het wel druk met vogelaars. Er stonden veel telelenzen en de tip die ik kreeg van een Instagramvolger om hier te zoeken naar bepaalde sterns had succes. De schapen hadden er vandaag ook zin in, want eindelijk maar toch konden we een paar aaien. Zoals gevraagd door onze overbuurvrouw thuis, hebben we ze de groeten van haar gedaan, maar of ze het waardeerden… Ze zeiden alleen beeeh terug. In de buurt van Oosterend zijn we van de dijk afgegaan, om binnendoor terug te fietsen naar De Koog. Het is in de omgeving van Oosterend zo mooi. Het dorpje zelf is een bezienswaardigheid met z’n gezellige, kleine huisjes en schattige straten. Het boerenland rondom het dorp is ook fantastisch. Slootjes, molens, kleine paadjes en natuurlijk koeien en schapen overal. Ik voelde op den duur dat m’n armen wat gevoelig werden en toen zijn we gauw terug gegaan naar de camping. We waren lichtelijk verbrand, maar dat mag de pret niet drukken. We hebben in de schaduw heerlijk geluierd, koffie gedronken en de foto’s alvast op de laptop gezet. We besloten de tweede home-edition van de vierdaagse te gaan doen (dit moeten 4 dagen zijn binnen 2 weken), omdat we toch al naar De Koog moesten voor het eten. Het was er weer lekker druk, de terrassen zaten vol en wij vermijden juist die drukke plekken en hebben dus een broodje hamburger en patatje meegenomen naar het bos. Op een bankje konden we lekker rustig eten. We zijn door bos en duinen richting Ecomare gelopen, het was er kneiterswarm en windstil. De fazanten en konijnen waren niet te tellen en we kwamen nauwelijks iemand tegen. Via het strand liepen we terug en terwijl we genoten van de zon en naar schelpen zochten, kwam er opeens vanuit het noorden mist opzetten. Je zag geen hand voor ogen in de verte, dus we zijn maar gauw de duinen ingedoken. Al gauw zagen we ook daar de flarden mist aan ons voorbij trekken en af en toe voelde je bijna de nattigheid. Hoe dichter we bij De Koog kwamen, hoe beter het werd, maar richting de camping zag je toch dat het echt dichttrok. Het was een heerlijke dag en we zijn helemaal rood, maar of het morgen ook nog zulk weer is???