Dag 8 – Schapen kijken, Samnaun bezoeken en meer

Vanmorgen waren we niet heel vroeg en ik had vreselijk geslapen met constant de beelden van gisteren in mijn hoofd. Gelukkig herinnerde ik me wel opeens dat er op zaterdag iets te doen was in het dorp…namelijk de Schafscheid. Dit is een oeroude traditie en het houdt in dat de schapen van de alpenweiden naar beneden worden gedreven om daar verkocht te worden aan een nieuwe eigenaar. Dus direct na het ontbijt togen we naar de Valentijnskerk waar de happening plaatsvond. Achter hekken liepen honderden (misschien wel meer) schapen en veel dorpsbewoners en vakantiegangers stonden er naar te kijken. Af en toe werd een schaap onder de arm genomen en in een aanhanger gezet, die zal wel verkocht zijn dan. Het waren ontzettend lieve schapen, want ze lieten zich gewoon aaien en als je de één aaide, duwde een ander al tegen je aan. Die wou ook gekroeld worden. De peuters die keken, wilden ook maar één ding: aaien. Echt heel lief allemaal. Hierna namen we wat boodschappen en kleine souvenirs mee uit de supermarkt. Het moet natuurlijk allemaal wel weer op de motor passen later. Omdat het zonnetje weer lekker scheen, besloten we op de motor naar Samnaun te gaan. Dat is ca. 25 km van hier en omdat het weer wat wisselvallig zou zijn, wilden we in de buurt blijven. De route naar dit belastingvrije dorp is werkelijk prachtig en de wegen zijn goed, in tegenstelling tot vroeger volgens Reint. Het dorp zelf is een soort circus met alleen maar winkels die in neonletters schreeuwen hoe goedkoop ze zijn, terwijl een kaartje het dubbele kost t.o.v. Nauders. Benzine, drank, tabak en dure geuren zullen vast goedkoper zijn, maar de rest… Ik lees net op het internet dat Livigno ook zo’n belastingvrij dorp is en dat verklaart onze afkeer ervan. Niet van het belastingvrije natuurlijk, maar van duizenden hotels op een vierkante km wel. De benzineprijs was € 1,08 en met een bijna lege tank is dat voordelig. De weg naar beneden richting Nauders bracht nog meer voordeel, want Reint z’n verbruiksmeter gaf aan dat hij 999 km op een tank kon rijden (zonder gas te geven dus, hahaha). De foto geeft iets minder aan, maar we moesten opeens remmen. De grijze lucht achtervolgde ons stevig en op den duur konden we een klein buitje niet vermijden, maar toen waren we ook thuis gelukkig. Het heeft daarna nog hardop geregend, en lummelden we wat om, maar toch werd het ook weer droog en zonnig. Ik besloot mijn plan dat al dagen moest wachten nu uit te voeren en ik ging dus lekker hardlopen, door het dorp, naar de kabelbaan en weer terug. Mijn tempo lag niet te hoog deze 5 km, want ik heb geen zin in blessures en ben rennen in de bergen niet gewend natuurlijk. Enne…we moeten in september nog lopen in Oslo, dus moet ik dan fit zijn en niet geblesseerd. Na het douchen hebben we nog wat chocola en chips gehaald voor de avonden. Reint stelde voor om daarna nog even een rondje om het Lago di Resia te doen, maar dat pakte anders uit. Bij vertrek sloegen we al een verkeerde weg in en op den duur moesten we keren. Aan het eind van het meer gebeurde hetzelfde, midden in het bos – echt boven op een berg – moesten we terug, want het werd zo ongeveer een geitepad en daar is de Kawa niet geschikt voor. En ik ook niet!!! Dezelfde weg terug dus maar en dan een cache zoeken op de Oostenrijkse-Italiaanse grens. Helaas vonden we die ook niet, al zochten we wel een kwartier. Voor het eten hadden we vanmorgen een hotelletje uitgezocht met een goede kaart, maar toen we er in de stromende regen (met paraplu) aankwamen, bleek hij vandaag gesloten te zijn. Uiteindelijk kwamen we bij een goed, maar druk hotel en daar hebben we heerlijk cordon bleu en kippeborst gegeten. Reint zit de route voor volgende week alvast wat te plannen, terwijl ik hier mee bezig ben. Iedereen weer bedankt voor de leuke opmerkingen, daar zijn we altijd blij mee. Gedurende de dag zegt Reint een paar keer dat er weer een reactie is en dan gaan we die direct lezen natuurlijk. Kom maar op met jullie medeleven, waardering en gekke opmerkingen.