Dag 10 We worden wakker met…

…regen!!! Voor het eerst in hele lange tijd hebben we gehoord dat het regende. Ongeveer om 8 uur vanmorgen werd ik wakker, maar ik dacht dat het nog nacht was en hoorde regen. Nou en… opeens drong tot me door dat we dit een hele tijd niet gehoord en gezien hebben op af en toe een paar druppen na. Het regende zacht en het rommelde wat in de verte, toen wat dichterbij en daarna alweer verder weg. Reint moest eruit te plassen en ik vroeg hoe laat het was. Het was zo donker, nadat we alle dagen opstonden met de zon brandend op ons dak en dakluik, dat het nacht voelde. Tegen half tien stopte het en hoorden we alleen nog de druppels die van de bomen afvielen. Dat was het sein om eruit te komen en koffie te maken. We hebben wat rondgelummeld bij de caravan en toegekeken hoe ons de helft van de camping leeg raakte. Volgens Meindert, de eigenaar, is na dit weekend het hoogseizoen voorbij en moeten de Zweedse kinderen weer naar school. Het was ondertussen behoorlijk gaan waaien en de buurman ging zijn luifel zelfs met een sjorband vastzetten. Terwijl Reint zat te lezen en Brandon aan het gamen was, ben ik naar het strand gelopen om wat vogels te fotograferen. Er liep helemaal niemand, behalve ik. Wel spoelden er drie bejaarde kanoërs aan die zo te zien ook genoten van het weer. De zon scheen prachtig op het water, er trokken enorme wolken voorbij, maar het bleef verder droog. Op het strand, noch in het bos zag ik vogels. Volgens mij sliepen ze allemaal uit. Nadat we tussen de middag berliners met appelvulling hadden gegeten, zijn we met de auto naar Gävle gereden, zo’n 40 km. verderop. Het is een redelijk grote stad met ruim 60.000 inwoners. We wilden wat rondstruinen door het centrum en de eventuele mooie gebouwen en daarna in een overdekt winkelcentrum shoppen en eten. Maar dan opeens… soms… worden we weer verrast door vanalles in Zweden. Er waren nauwelijks winkels, maar twee mooie gebouwen, ontzettend veel obesed tokkies in huispakken en een redelijk mooi overdekt winkelcentrum. In een uur hadden we eigenlijk alles gezien en ondertussen ook nog caches gevonden, hahaha. Maar om nou om drie uur ’s middags te gaan eten… Nee dus. We hebben in de navigatie een andere route gevonden dan op de heenweg, maar dat bracht verder geen verrassingen. De restaurants die we in het aparaat aangegeven kregen, bleken in ons “eigen” Hedesunda te zijn, ook zo lachen. Dat was nog meer dan 30 km. rijden!!! We waren het er snel over eens… snel naar de supermarkt en dan maar zelf weer iets kokerellen… oftewel Restaurant Brandon. Worstjes en pulled pork met een mengsel van aardappelblokjes, ham en ui werd het uiteindelijk. Reint bekeek de volgende locatie alvast en ook daar waren we het snel over eens. We gaan overmorgen naar camping Pinnarp in Kisa, waar we 2 jaar geleden ook een paar nachten waren. Ze hoorden toen nog bij het “rondje Zweden”, nu niet meer, maar dat mag de pret niet drukken. Het was daar ontzettend leuk, er was veel te wandelen en fietsen en het was onze favoriete camping van dat jaar. Onze mail werd direct beantwoord, we waren welkom voor een aantal nachten. Na het eten zijn we naar de receptie en het restaurant (ook giftshop) geweest voor wat aankopen en daarna liepen we nog even langs het strand. Het mooie blauwe meer was veranderd in een soort bruin monster met behoorlijke golven. Ze beukten op de rotsen en daar wilde ik wat foto’s van maken, terwijl de wind zijn best deed om ons omver te blazen. Maar wat ik toen tot mijn verbazing zag…op de rotsen zaten zeker 8 tot 10 piepkleine vogels met hun snaveltjes in de wind. Met moeite bleven ze zitten en ik kon het alleen met open mond bewonderen. Hoe kon dat nou? Zo’n ielig beestje van een paar gram dat de golven en wind kan weerstaan, terwijl ik bijna plat tussen de bomen lag met m’n ruim 50 kilo. De wind neemt nu wat af en wij zitten gezellig in de voortent met een Citronellakaars aan, waar al 100 dooie mugjes in liggen. Ritueel verbrand, zeggen ze dan. Welterusten voor straks of goeiemorgen als je dit morgen leest.