Dag 20 Van regen in Kopenhagen naar zon in Odense

Gistermiddag hebben we, na al eerder er over gesproken te hebben, voor een laatste “verhuizing” in Denemarken gekozen. We zagen folders van Odense en waren direct verkocht. Brandon begint blijkbaar de stal al te ruiken, want die was er voor het eerst eerder uit dan wij en dat was om 8.45 uur. Het had wat gemotregend vannacht, dus moesten we de tent ook nog nat inpakken. Brandon’s tent was helemaal sjeikenat, maar efijn. Het was behoorlijk bewolkt, maar nauwelijks droog en 18 graden toen we vertrokken voor een rit van 160 km naar het eiland Funen, waar Odense op ligt. Het gebied waar we door reden bestaat voornamelijk uit landbouw, weilanden met koeien en natuurlijk moesten we weer over de Storebaeltbrug. De zon scheen daar al en het uitzicht over zee en op de brug zelf is fantastisch. Na exact twee uur rijden kwamen we aan op DCU Odense Citycamp en was het 20 graden, lekkerrrr. Toen de voortent er stond en we een bakje koffie namen, zakte ik weg in een dipje, maar Reint haalde me eruit met zijn voorstel om naar de stad te fietsen. De 4 km lange route begint direct in het bos en voert je langs een riviertje en…als het ware door de dierentuin, want die ligt aan beide kanten van het pad. In het centrum hebben we de fietsen geparkeerd en stapten direct in het Hans Christian Andersen-festival dat hier gehouden wordt deze week. De sprookjesschrijver van o.a. De prinses op de erwt en De kleine zeemeermin wordt hier flink ingezet om de kassa’s te laten rinkelen, maar…wel op een leuke manier. De hele stad staat vol met beelden van hem of zijn sprookjesfiguren, een spoor van zijn afbeeldingen voert je langs alle belangrijke plekken uit zijn leven en in het park worden dagelijks voorstellingen gegeven van zijn sprookjes. Dit is allemaal gratis, maar het museum, zijn geboortehuis en alle souvenirs kosten natuurlijk wel geld. Het centrum van Odense is redelijk groot, maar het is dan ook een stad met 200.000 inwoners. Ik heb 2 weken in Zweden gepraat over een houten Dalarna-paard, waarvan ik niet wist of ik het moest kopen. We hebben er nooit één gezien, terwijl ze in alle folders staan, maar vandaag is het enigszins goed gekomen. Ik vond op een bankje midden in het centrum een mok vol met…juist, Dalarna-paardjes. We zijn doorgelopen naar de H.C. Andersen-wijk, daar staan de huizen waar hij woonde en het museum. Een fantastische plek met schattig kleine huisjes in zoete kleuren en met veel van mijn favoriete bloemen langs de muren: stokrozen. Ik ben dus al weer aan het zaadjes plukken geweest. Reint trof er een hele  originele cache aan: een soort electriciteitskast met een cijferslot erop en toen die openging was de binnenkant bekleedt met kerstpapier en hingen er kerstballetjes en –mannetjes in, maar daarbij zat er een munitiekistje in vol met (ruil)spulletjes. Erg leuk om dit midden in een stad te vinden. Bij een Skechers-winkel kon ik het niet laten om er een bundel hardloopsokken te kopen, maar ik kreeg er wel mooi een rugzak (gymtas-model) bij waar ik heel blij mee ben. Het meisje verontschuldigde zich voor de grote tas, maar ik heb haar bezworen dat dit helemaal geen probleem was voor mij. Morgen nog maar een bundeltje kopen, hahaha. Na de nodige uren in deze mooie stad te hebben rondgekeken, zijn we bij een soort Iers uitziend restaurant gaan zitten waar ze eindelijk eens iets normaals te eten hadden: steaks en spareribs en dat soort dingen. We hebben de ober een compliment gemaakt over de mooie zaak, waar ze overigens een Nederlands liedje draaiden die wij niet eens kennen, en het lekkere eten. Via het park zijn we teruggefietst met de nodige stops, want bij de dierentuin zagen we een tijger liggen, Reint moest wat caches zoeken, ik kon eindelijk foto’s maken van meeuwen, eenden en meerkoeten in een vijver en er was nog een bijzonderheid in het park. De plaatselijke historische autoclub had er een meeting en daar konden wij natuurlijk niet zomaar voorbij fietsen. Er stonden veel kevers, een T2 en T3 (busjes), een VW1600 en een buggy. Heel leuk om dit zomaar in het wild tegen te komen. Tegen half negen waren we eindelijk maar toch terug en zijn we alle drie maar eens uitgebreid gaan douchen, zalig. Morgen wordt het warm volgens Brandon en gaan we lekker de stad weer in en dan…wordt het eindelijk tijd om weer eens naar huis te gaan. Mensen vragen ons nu ook gewoon via Whatsapp of we “nog steeds onderweg zijn”. Ja dus, maar niet lang meer.