Dag 9 Regen, de wereld op zijn kop en 187 km per uur op de snelweg.

Met de rolluiken dicht hebben we heerlijk geslapen tot een uur of 7, half 8. Het slechte nieuws was dat het regende, volgens Reint. Ik heb de deken over m’n kop getrokken, voor een minuut en toen was het te warm, hahaha. Nee, ik had er geen zin in om op te staan, maar het ontbijt stond te wachten. Reint checkte nog even de gegevens van het hotel waar we vanavond zouden slapen en kwam tot de ontdekking dat die pas om 17 uur open ging en we dan ook pas konden inchecken dus. Ik zei dat we dan zo’n beetje thuis konden zijn. Na wat overleggen besloten we het hotel (kosteloos) te annuleren en naar huis te gaan. Tijdens het lekkere ontbijt was het ook al weer droog geworden. Voor de zekerheid trokken we onze regenjassen maar wel aan. Reint tilde de koffers weer op de motor en we reden rechtstreeks naar de snelweg, even lekker snel vooruit komen de eerste uren. We hebben een klein uur wat regen gehad, niet veel, maar genoeg om blij te zijn met onze gele bescherming. In de buurt van de Edersee namen we weer een route binnendoor, want we waren tenslotte nog steeds op vakantie en Reint had weer wat leuks gevonden. We stopten op een kleine parkeerplaats waar een auto op de kop lag. De tekst op dit barrel “Bitte so parken” was wel grappig.  Het huis ernaast was dat helemaal. Das Tolle Haus am Edersee staat namelijk letterlijk op zijn kop. Na wat foto’s, het uittrekken van de regenjassen en een korte pauze reden we door naar de Edersee. Dit is een stuwmeer in de deelstaat Hessen. Je kunt over de stuwdam heen lopen, maar daar hadden wij geen tijd meer voor natuurlijk. Het is wel één van de mooiste stuwdammen die we ooit zagen. Bij Diemelstadt gingen we de snelweg weer op, maar het schoot niet op. Opbreking na opbreking en zelfs op de altijd lege A31 reed het tjokvol met stug links rijdende Duitsers. Vanaf 15 uur waren alle campers en caravans daar ook toegelaten, denk ik, want ze reden er bij bosjes. Terwijl Reint van links naar rechts inhalend tussen de auto’s doorslingerde, viel ik bijna van vermoeidheid en de warmte in slaap. Het was tussen de 22 en 25C en bij de laatste stop had ik echt een beker koffie nodig om rechtop te kunnen blijven zitten. Dat hielp enorm en de steeds rustiger wordende snelweg ook. Reint hing enthousiast aan het gas en piekte met een uitschieter naar 187 km per uur. Dit was gelukkig (voor andere weggebruikers) geen uur vol te houden, maar fijn was het wel even en ein-de-lijk schoten we wat op. Tanacha zag mijn livelocatie en had al geschoten dat opa en oma erg snel dichterbij kwamen. Met Lyo op de arm stond ze te zwaaien op onze inrit en Lyo was helemaal blij dat hij ons zag. Hij gaf me direct een dikke kus…opa niet, die moest eerst afstappen en Lyo inspecteerde de hete motor. We sloten de dag af door met ons allen lekker samen te eten.

Het was een korte, maar intensieve reis. We hebben weer ontzettend veel nieuwe dingen gezien en stappen graag weer eens op voor een nieuw avontuur, maar dat zal wel weer even duren. Iedereen bedankt voor de reacties op ons verslag, Facebook van Reint en mijn Instagram. Tot de volgende keer!