Dag 8 We zijn vertrokken naar Hedesunda

Vanmorgen waren we echt op tijd al wakker, zo rond een uur of 8.  We hadden gisteravond al besloten om weer verder te trekken naar een camping ten noorden van Stockholm. We hebben echter heel rustig aan gedaan met het opbreken van het spul, zodat we pas om 10.45 uur de poort uitreden. Tot nu toe moesten we bij alle campings vooruit betalen (een nacht bijboeken kan altijd) en dan hoef je in principe alleen de sleutel van het toiletgebouw af te geven. Je hebt in Zweden het allemansrecht en daardoor mag in principe iedereen overal komen, dus ook op de campings. Om gebruik van de wc’s en douches te beperken tot de gasten krijg je dus een sleutel of druppel. Het was direct toen we wegreden al 29 graden, dus erg warm. Het is 204 km. rijden van Huddinge naar Hedesunda, dus Reint had op de navigatie ingegeven dat snelwegen vermeden moesten worden. Het landschap veranderde ongeveer een uur voordat we aankwamen een beetje. Het is hier iets opener en wijdser van uitzicht en dus wat minder bos. Camping Hedesunda hoort bij het Rondje Zweden, waar we twee jaar geleden ook al wat campings van hebben aangedaan. Het zijn altijd Nederlandse eigenaren en we vonden het toen wel eens makkelijk als we informatie wilden over activiteiten of het gebied. In dit geval hebben we de camping gekozen vanwege de natuur. Hij ligt op een soort schiereilandje, aan het water en midden in het bos. Je schijnt hier mooie routes te kunnen fietsen en lopen. Verder is het gebied rijk aan veel vogels en andere dieren, zoals bevers. Met een boot kun je hier zelf gaan varen, maar ook georganiseerde tochten doen naar bijvoorbeeld bevergebied. Dat leek ons erg leuk, maar de tocht duurt een uur of vier en is best pittig geprijsd als je dat met z’n drieën doet. Het opzetten van de voortent had wat voeten in de aarde. De plek is erg mooi qua uitzicht, maar wat betreft de hellingsgraad toch wat lastig en aangezien ik een man heb die een beetje (lees: heel erg) pietluttig is met een tent strak opzetten, duurde het dus iets langer. De krik kwam er aan te pas en natuurlijk de waterpas, maar het is gelukt. En…niet geheel onbelangrijk: één van de overburen zei dat onze tent zo strak stond! Reint glom al van het zweet, maar toen ook nog van het complimentje. De rest van de middag hebben we heerlijk in de schaduw genoten van de rust, de houtsnijwerken overal om ons heen, een bakje koffie en een tijdschrift. Het eten is wat beperkt op de camping, dus gingen we naar het dorp zelf. We zouden met de fiets, maar een donkere lucht en harde wind gooide roet in het eten. We aten een schnitzel bij de pizzeria…raar, maar waar… en het was voedsel, we werden zat, maar meer ook niet. Op de terugweg zagen we een aantal oldtimers bij een benzinepomp en Reint besloot ze van dichtbij te bekijken. Je ziet ze hier overal en nergens en er rijdt vanalles in: jong, oud, hipster, enz. De donkere lucht klaarde weer op en het bleef warm, zodat we bij terugkomst met ons tweetjes nog een rondje bos en strand hebben gedaan. Er lagen nog wat caches die we zo vonden en het was er erg rustig. Vanmiddag lag het strand vol locals, maar nu was er op een enkele campinggast na niemand meer. We zitten nu, om half elf, nog in de korte broek en t-shirt buiten, heel romantisch met een citronellakaars aan in het donker. Het is doodstil en her en der brandt een lampje bij een tent of caravan. Rust…