Dag 5 – Wandelen naar en in Italië

We hadden onze wekker op 8.30 uur gezet vanmorgen en dat was maar goed ook. We moesten flink wennen aan het harde bed, Reint werd in z’n bil gestoken door een neefje en ik lag wakker van Reint z’n gesnurk. Na 3 porren werd het tijd voor wat meer beenwerk en na 2x schoppen…was het ochtend en vielen we in slaap. Tegen 10 uur hadden we de wandelschoenen aan en de rugzak op en gingen we richting de Oostenrijkse-Italiaanse grens, ongeveer 5 km. vanaf Nauders. Prima te doen, ook in de voorspelde hitte. Even buiten het dorp staat een spiksplinternieuwe kabelbaan en die gaf al 38C aan, maar het voelde nog wel goed. Het eerste stuk was wat drukker met wandelaars, fietsers en bouwverkeer, maar verderop was het veel rustiger. De grensovergang was niet heel veel soeps…wat oude verlaten grensposten en een paar gebouwtjes met souvenirs en etenswaren die volgens ons dicht leken te zijn. De Reschensee oftewel Lago di Resia in Italië lag zo’n 3 km. verder. We besloten dan daar maar een kijkje te nemen. We wandelden door heerlijk groene alpenweiden met af en toe een klein beekje en het dorp Resia kwam steeds dichterbij. Het stuwmeer is in de jaren 50 aangelegd en daardoor kwam een dorpje met kerk onder water te staan. De spits steekt er nog altijd bovenuit en dat wilde ik heel graag zien. Maar eenmaal bij het hemelsblauwe meer aangekomen, zagen we niks. Wel was er een kleine haven met een restaurant en daar zijn we gaan zitten voor weer een zalige coupe ijs. Op het internet zag Reint dat de kerktoren “om de bocht” bij een baai was, dus we liepen nog een paar honderd meter en zagen toen nog niks. Dus nog maar verder, nu we er toch eenmaal waren… Eindelijk zag ik hem tussen de bomen door en had Reint gezien dat er een cache vlakbij lag. Na nog weer een paar kilometers, kwamen we eindelijk aan bij de verdronken kerk. Het uitzicht was fenomenaal, want achter de kerk zag je de eeuwige sneeuw in (waarschijnlijk) het Stelvio nationaal park. Dit is een motorrijdersparadijs, door de vele bochten, en misschien gaan wij er ook nog heen. Als je er op let bij motorrijders, hebben velen een t-shirt aan met de Stelvio er op. Daar moet je eigenlijk een keer gereden hebben. Inmiddels was het wel bloedverziekend heet en moesten we nog ca. 12 km. terug wandelen. Ik voelde aan m’n armen en die waren licht pijnlijk bij het aanraken…verbrand dus! We moesten helaas precies dezelfde weg weer terug, want terug door de bergen was geen optie. Bij de Spar in Resia hebben we nog een voorraadje drinken ingeslagen en ook direct maar een Calippo erbij genomen. Het werd steeds rustiger buiten het dorp en na een paar uur stappen, waren we even na half vijf terug in het appartement. In totaal hebben we 25 km. gelopen. Schoenen en sokken uit, de rest van de kleren ook, douchen en dan even lekker op bed liggen in de koelte, heerrrrlijk!!! We zijn naar het dichtstbijzijnde restaurant gegaan, de pizzeria van gisteren, en hebben er weer voortreffelijk gegeten. Reint een cordon bleu en ik had een pizza Nauders, met brie en scherpe salami. In onze kamer hebben we de rest van de avond liggen tv kijken, internetten, dit verslag weer maken, koffie drinken en in bad liggen. Morgen gaan we weer lekker motorrijden en daar hebben we veel zin in.