Dag 11: we gaan varen op het Lago Maggiore.

We waren weer vroeg wakker en stonden prompt als eersten in de ontbijtzaal, waar een behoorlijk buffet voor ons klaar stond. Gelukkig waren er ook zitjes buiten en in de ochtendkoelte zat dat heerlijk. Na wat koppen koffie en jus, de nodige croissants en wat fruit zijn we naar de supermarkt gelopen en wie kwamen we tegen onderweg…Arnoud en Tanacha. We spraken af om half tien en liepen toen de boulevard op naar de haven. Om 10.10 uur vertrokken we en moesten we eerst heel wat plaatsen aan doen, voordat we op onze eerste bestemming aanmeerden. De zon brandde al weer zo erg, dat we bijna de hele reis binnen hebben gezeten. Na 2,5 uur kwamen we aan op Isola Bella. Een kleine markt begon direct bij de haven en Arnoud moest slippers hebben, maar die kwamen we niet tegen. Een groot deel van het kleine eiland is een tuin die je tegen betaling kunt bezichtigen, maar we hadden gelezen dat op de tweede stop een mooiere tuin was, dus gingen we deze eerste niet binnen. Het kleine deel dat openbaar is, is heel mooi, maar hadden we in no time gezien. We hadden allemaal zin in een coupe ijs en konden dat precies inplannen, voordat we de volgende boot pakten naar Isola Madre. Daar moesten we ook losse kaarten kopen voor de tuin, maar dat hadden we graag over voor een heerlijke wandeling in de schaduw van de botanische bijzonderheden. Bananebomen, Eucalyptusbomen, citroen- en sinaasappelboompjes…vanalles stond er en het is zó mooi aangelegd. Overal zijn mooie doorkijkjes naar het vaste land en er stonden lekkere sproeiers die iedereen graag wilde voelen. Eeuwenoude stenen trappen, engelenbeelden en de duizenden bloemen konden op onze bewondering rekenen. Eén van de echte trekkers op dit eilandje is een groot aantal witte pauwen. Ook gewone pauwen (met kuikentjes) liepen rond en goudfazanten. Er staat een oude, grote villa die gebruikt wordt als museum en ook dat was leuk om te zien, al zijn we geen mensen die alle bordjes gaan lezen. We genieten gewoon van wat er staat en hangt uit de oudheid. Het allerleukste vind ik persoonlijk de wilde dieren die je tegenkomt in zo’n perfect onderhouden tuin: een vuurgoudhaantje was erg bijzonder, maar wat Arnoud bijna onder z’n schoen had helemaal: een vliegend hert. Eén van de grootste kevers van Europa, waar Tanacha niks van moet hebben, maar waar ik dan weer graag een macro-opname van maak. We stopten regelmatig om uit de meegenomen flessen te drinken, maar halverwege de middag kreeg de hitte ons allemaal te pakken. Het zweet gutste van onze ruggen en Tanacha koelde zich af onder een kraantje. Alleen Arnoud doet alsof het dagelijks ver boven de 30C is…het boeit hem niet en hij wordt alleen maar kokosnootbruin! Om half 5 moesten we weer terug bij de boot zijn, maar we waren er stukken eerder. We hadden nog lang niet alles gezien, maar hadden ook geen puf meer om verder te slenteren. De terugreis ging wat sneller, ongeveer 2 uur en we hadden een heerlijke boot met airco en konden het prima uithouden daar. Duf wordt je er wel van als je niks meer te doen hebt, dus waren we blij dat we van de boot af konden en een restaurant gingen zoeken waar we wilden eten. Reint vond het hele vaarplan van mij sowieso geen succes, maar ik vond het superleuk en de kinderen ook, zeiden ze. Je maakt Reint alleen blij met een boot die volgas kan rondracen en waar je na een half uur weer af kunt gaan, hahaha. Na het zalige eten, weer 3 pizza’s en een lasagne, zijn we naar de camping en het hotel gegaan. We wilden allemaal zsm douchen. Morgen zien we elkaar wel weer. Dan is het onze laatste hele dag aan dit spiegelgladde en soms windstille meer.