Dag 13: een reisdag…maar wat een K*dag.

Het ontbijt startte rumoerig, want het begon wat te onweren in de verte. We zaten onder een enorme boom en toen het begon te regenen, konden we gelukkig lekker blijven zitten. Het was nog wel drukkend warm…pfff. Terwijl we onze pakken aantrokken begon het al te regenen. In de garage troffen we nog een Duits motorstel, die ook vertrokken en naar de Bodensee moesten. Wij gingen ook die kant op, toevallig toch? We hebben ze overigens niet weer gezien onderweg. We hadden gisteren nog besloten over de Gotthardpas te gaan, omdat er altijd zulke lange files staan. Maar het regende gewoon keihard door in het hele stuk door Zwitserland, dus door de 17 km lange file was een veel betere (lees: drogere) optie. Ik was net een verzopen kat en zelfs m’n linkerlaars zat al vol water, dus in de bloedhete tunnel: viziers open, armen wijd en drogen maar…als dat kan in zo’n korte tijd. Tot onze verbazing kwamen we de tunnel uit met af en toe een spetter, dus wat een geluk. Tot aan Luzern, zo’n 1,5 uur rijden, hebben we redelijk droog gereden. Tanacha appte daar al dat zij naar een winkelcentrum gevlucht waren, hahaha. We stapten op den duur weer op, maar toen begon het weer, regen…regen…regen. Om 13 uur zijn we, heel toepasselijk, gestopt onder een afdak van een carwash. We zagen eruit alsof we eronder door gelopen waren met onze kleren, vreselijk. Reint z’n laars was ook zeiknat van binnen en die van mij allebei. M’n jas was van de polsen tot de ellebogen drijfnat van binnen, pfff. We stonden inmiddels zo’n beetje op de grens tussen Zwitserland en Duitsland en op het moment dat we erover gingen, werd het zo goed als droog. We hebben het laatste stuk binnendoor van de Bodensee tot Baiersbronn, waar we een hotel hebben, dus best nog van de mooie omgeving kunnen genieten. Maar eerlijk is eerlijk…we waren toen beide moe en we werden ook koud door de drijfnatte kleren. Het is niet eens heel koud geweest en in het hotel hebben we ook direct een korte broek en t-shirt aan gedaan. Ons reisdoel is vanmiddag ook nog aangepast, want we zouden vrijdag naar het circuit in Spa, Francorchamps. Albert moest daar rijden met de Trabant en het was leuk geweest om even langs te gaan, maar helaas is Albert ziek geworden. We wensen hem beterschap, helemaal niks aan te doen, maar eigenlijk hebben we er niks meer te zoeken nu. We zijn opties aan het doornemen wat wel of niet te doen, want ook het weer blijft uitermate wisselvallig op veel plekken. Dit was al een k*dag…oftewel kletsnatte dag, we hoeven er niet meer van eigenlijk. We zijn dus op de terugweg, zoals sommigen zich afvroegen, maar hoe snel we thuis zijn is nog maar de vraag. Superleuk trouwens dat veel mensen weer meelezen en vooral reageren: op Tanacha’s buikje, genieten van de verhalen en ook onze foto’s en stories op Instagram/Facebook bekijken. Er zijn al meer dan 2.000 foto’s door mij alleen gemaakt, dus af en toe komt er weer wat voorbij op mijn Instagram.