Dag 10: we verlaten Zwitserland en hoeven maar 130 km te rijden.

Zoals afgesproken met opa Albert gingen we om 8 uur ontbijten. Hij ratelde weer als een malle, maar mijn hoofd stond er niet naar. Zelfs de jukebox moest aan…pffff, blij dat we weg konden. Echt een schat en hij matste ons nog 30 Euro met de rekening, maar dat eindeloze geklets…om gek van te worden. Klokslag 9 uur zaten we op de motor en reden we het dorp Trun uit. Nog geen kwartier later stopten we al voor de eerste foto’s en ik had vreselijk last van m’n hoogtevrees en zag letterlijk als een berg op tegen de eerstvolgende bergpas, de Lukmanier. Gelukkig was ook deze weg breed en het dal wijds en nauwelijks gapende afgronden. Toen we een boer met koe en kalf passeerden was m’n angst weg en kon ik genieten van de prachtige alpenweiden. De alpenroosjes bloeien nog en het was een zee van roze om ons heen. Bij bijna elke parkeerplaats stopten we even, want we hoefden maar 130 km vandaag en eigenlijk konden we pas in het hotel vanaf een uur of 4. Bovenop de nog geen 2000 meter hoge Lukmanierpas is een groot stuwmeer, een hotel en er lag gelukkig ook een geocache. Een kleine wandeling was wel vereist en het was al weer aardig aan het opwarmen. Gelukkig vond Reint de cache snel en we konden ook nog even genieten van alle geparkeerde motoren. Iedereen was blijkbaar vroeg op pad gegaan, want auto’s zagen we nauwelijks. Ook zag ik er nog 2 nieuwe vogelsoorten en dat maakt m’n dag. We daalden af via Val di Blenio, een prachtig dal vol enorme dikke dennenbomen, veel wandelpaden en wat stromend water. Iets buiten Acquarossa besloot Reint bij een kerkje een langere pauze te houden. Het beste idee van deze vakantie. De oude kerk lag landelijk en even verderop lag een Italiaanse wijnboerderij met meerdere bijgebouwen. Dit op zich was al een plaatje, maar toen er ook nog een kleine, rode Fiat 600 het beeld in kwam rijden, waren wij als kinderen zo blij. De Zwitserse eigenaar sprak naast Italiaans ook Duits en al gauw kwam het gesprek op auto’s en motoren. Net als vele andere superaardige landgenoten was ook deze man erg vriendelijk en vroeg ons waar we heen gingen. Nou, naar het Lago Maggiore…dus weer terug naar Italië. We vervolgden onze steeds warmer wordende reis. Eerst was het een lekker frisse 20C, maar op dit punt was het al rond de 30C. Het laatste stuk moesten we door wat kleinere en grotere steden, zoals Bellinzona en Locarno. Vanaf Locarno konden we het één na grootst meer van Italië zien liggen. Vroeger kampeerde ik hier al met m’n ouders in een vouwwagen, maar ook met Reint zijn we wel eens een dag heen geweest vanaf het meer van Lugano. Het meer is 60 km lang en wemelt van de luxe gebouwen en palmbomen. We passeerden de grens met Italië en even later waren we in Cannobio, waar we een hotelkamer hebben met airco…halleluja! Dat we om half 2 ipv 4 uur aankwamen, was gelukkig geen probleem. Gauw onze reiskleren gewassen en te drogen gehangen aan de schattige houten luiken voor de ramen. Foto’s op de laptop gezet, fris gemaakt, koffie gedronken en toen kregen we bericht van Tanacha en Arnoud dat zij om half 4 aan zouden komen op de camping naast ons hotel. Zij waren vanmorgen om 4 uur vertrokken en hadden het uitermate rustig op de weg gehad, dat ze lekker konden opschieten. Met ons allen hebben we de tent opgezet en daarna zijn we in onze koele kamer wat gaan drinken. Daarna zijn we een rondje gaan lopen door het dorp en hebben ons verbaasd over de vele prachtige gebouwen, de boulevard en de wirwar aan nauwe straatjes, zó ontzettend mooi. Met een Italiaans ijsje in de hand is trouwens bijna alles mooi. Om 19 uur zijn we bij de pizzeria op de camping samen gaan eten en daarna wilden we allemaal lekker onder de douche, want we dropen zo ongeveer van het zweet. De plannen voor morgen zijn ook al weer gemaakt, maar als eerste moeten we boodschappen gaan doen. We moeten liters vocht inslaan!!!