Dag 11 Een nieuwe bestemming…Urshult

Zoals gewoonlijk waren we vanmorgen snel klaar met het ontbijten en inpakken van de losse spulletjes. Om 10 uur checkten we uit op Camping Sandviks en moesten 160 km “terugrijden” naar de volgende camping. We volgenden grotendeels de weg die we naar Öland toe ook al hadden gereden. Het is nog steeds prachtig weer met ongeveer 22-23C. Er was weinig te beleven onderweg, maar mijn hoofd stond er letterlijk ook niet naar. Vanaf het opstaan zit m’n hoofd al vol, zit m’n rechteroor bijna constant dicht, maar nu extreem en keek ik pierig uit m’n ogen, zoals ik dat noem. Na deze vakantie heb ik een afspraak staan om bloed te laten prikken en te laten testen op een allergie. Ik heb geen idee wat het zijn kan, maar vervelend is het af en toe zeker. Op Urshult Camping werden we enthousiast ontvangen door de Zweed Martin, een hipster-type. Zijn receptie zit in zo’n typisch rood houten Zweeds huisje en ziet er sfeervol uit. We hebben een superruime plek gekregen en we vonden beide dat, voor het eerst deze vakantie, de voortent maar eens uitgepakt moest worden. We staan hier 4 nachten en naar ons gevoel was dit een fijne plek er voor. De rest van de middag hebben we besteed aan foto’s uploaden, koffie en Shandy drinken. Het eerste (meegenomen) Shandyblikje is soldaat dus. Op den duur zijn we even naar het strandje aan het Asnenmeer gelopen. De hele vakantie roep ik al dat ik in een Zweeds meer ga zwemmen en voor de zekerheid had ik mijn bikini al aangetrokken. Op het strand lagen alleen maar mensen te kijken, terwijl de kindjes in hun nakie aan het plonzen waren. Er liepen wat steigers het meer in en voelde me iets minder bekeken daar. Ik ging netjes op de rand zitten en liet m’n benen wat wennen en daarna ging ik langzaam via een trapje wat naar beneden…brrr, best koud. Gelukkig deed een vrouw naast mij precies wat ik dacht: ze trok een kop van OMG en liep bibberend door het water te happen naar adem. Toen ze opeens zwom, ben ik ook maar achterover gezakt. Ik laat me niet kennen natuurlijk. Reint had even geen zin en kon daarom wat foto’s maken, maar ik heb een minuut of 10 lekker gepoedeld. Voor het avondeten konden we kiezen uit 1 restaurant, want de andere 2 waren gesloten. Het werd weer eens een kebab/shoarma/pizzazaak. Het voordeel: hij was totaal niet duur, maar het nadeel: er was ook geen lor aan (aan mijn broodje kebab dan). Reint z’n zeer goed doorbakken schnitzel kon er mee door en de patat was prima, maar ja…als je dat ook zou verneuken dan ben je helemaal geen horecazaak waard, hahaha. Het was een leuk wandelingetje heen en weer en aan het strand was bijna niemand meer, dus hebben we nog even van de stilte genoten. Bij de caravan was het minder stil, want de Duitsers tegenover ons hebben honden en één er van blaft constant naar alles wat voorbij komt. Ik was er op den duur klaar mee en heb gevraagd of ze alsjeblieft eens stil konden zijn. Ja, zei de vrouw, wat moet ik daar aan doen dan? Nou, gooi hem in je bus of zo, zei ik. Daarna is het een stuk rustiger geworden. Het was een rustig dagje vandaag, maar dat is ook wel eens fijn. Nu maar even kijken wat we morgen gaan doen.