Dag 18 Naar Zuid-West Denemarken.

We hadden gisteravond een prachtige ondergaande maan. In 8 minuten zonk hij van net boven de bosjes naar er helemaal achter. Het klinkt bijna als ondergaande zon, maar dat was het dus niet. Vanmorgen konden we nog net buiten ontbijten, maar de dikke bewolking kwam al opzetten. Snel inpakken en wegwezen dus. Het was eerst 20C met soms wat gemiezer, maar het was vooral droog. Ook toen we over de Grote Beltbrug kwamen, het viel zelfs mee met de wind. Op Funen hebben we zelfs nog een behoorlijke bui gehad, maar daarachter kwam alweer blauw in de lucht en toen we Jutland bereikten was het weer droog, maar wel bewolkt. We reden voor het eerst met de caravan over de Rømødam naar Lakolk. We zijn hier al vaak met de losse auto geweest en ook op de motor al een paar keer. Het was zeker niet de bedoeling om er te gaan kamperen, want de camping is een enorm kamp en daar houden we helemaal niet van, al is de ligging in de duinen fantastisch. Nee, we kwamen eigenlijk speciaal voor kledingzaak Westwind. Afgelopen voorjaar waren we al een paar dagen in Ribe geweest en hebben we ook even op Rømø geshopt, nu gingen we voor mijn felbegeerde mutsje en Reint had al even gegoogeld en ze hadden hier keus genoeg. We hebben ons eerst omgekleed in t-shirt en korte broek, want de zon scheen zalig. Na de aanschaf van het mutsje en wat rondkoekeloeren was Reint alweer klaar met het gewinkel en hebben we alleen nog een ijsje en milkshake gekocht, die superlekker waren. Bij de supermarkt sloegen we nog even een ontbijt voor morgen in en daarna gingen we terug over de dam richting Ballum. Onze camping is verrassend groot voor zo’n gehuchtje en ligt heerlijk tussen de dennenbomen en anderen bomen en bosjes. Het wemelt hier van de vogeltjes en een torenvalkje vliegt dan ook regelmatig over. Voor goede wifi moesten we betalen, maar dat moest dan maar. Eindelijk zijn alle foto’s geüpload in de cloud en kunnen we weer internetten naar hartenlust. We hebben vanmiddag de Ballum Slusekro al besproken toen we er langs reden en een half uurtje daarvoor vertrokken we op de mountainbikes voor een laatste rit (heen en terug natuurlijk) op deze vakantie. Het eten was zoals gewoonlijk overheerlijk en net iets teveel, zodat ik met een uitgezakte buik bijna op m’n stang hing. De beentjes worden zo langzamerhand ook wat vermoeider…of zou dat met mijn leeftijd te maken hebben? In elk geval ging het niet erg hard meer en toen we op het laatst ook nog door het gras gingen, was lopen bijna sneller dan fietsen bij mij in ieder geval. De laatste zonsondergang heb ik nog net weten vast te leggen, dankzij Reint die dit zag toen hij terug van de wc kwam. Morgen gaan we naar huis en meestal heb ik daar niet veel zin in. Het gaat allemaal zo lekker op vakantie, geen zorgen…hooguit waar we gaan te eten, ik ben relaxt…maar nu hebben we allebei toch wel heel veel zin om ons kleine mannetje weer te zien en lekker vast te kunnen pakken. Hij ontwikkelt zich zo snel nu, dat we dat echt missen. Normaal gesproken moet het lukken om hem morgen weer te zien en natuurlijk onze kinderen ook weer te zien, al zal dat bij Brandon waarschijnlijk pas vrijdag worden.