Dag 2 – Op weg naar een favoriete bestemming.

We hebben heerlijk geslapen in de prinsessenkamer, al was het een tikje warm. Het ontbijt stond om half negen voor ons klaar beneden en nadat ik vroeg of we de toetjes mee mochten nemen op de motor, bood de vrouw ons direct ook zakjes aan voor de broodjes. Ze vond het zonde om altijd alles wat over is weg te moeten gooien en ze was blij met ons verzoek. Wij eten juist helemaal niet veel en nemen liever iets mee, zodat we onderweg even snel wat kunnen eten én niet onbelangrijk…we hoeven niks te kopen en het ontbijt is toch al betaald. Een uur later waren we klaar om verder te reizen. Het was de hele ochtend 15 graden en toen we weggingen was het bijna donkergrijs, maar wel droog. Het was weer een zalige route door de landbouwgebieden met maïs, rode en witte kolen en andere gewassen. Een klein stukje reden we door het Knüllwald en dat was echt prachtig. De eerste haarspeldbochten reden we daar, het voelde iets beter qua temperatuur en de uitzichten waren mooi, alleen was het wat mistig in de verte. In Poppenhausen hadden we een iets langere stop op een pleintje midden in het dorp en een mooie kerk naast ons. De meegenomen broodjes aten we daar met een pakje Chocomel. Reint zegt vaak hoeveel km we al hebben afgelegd, maar deze rit zei hij steeds: “Het is nog …. km naar Bad Kissingen”. Tja, na 4 jaar van afwezigheid, gaan we eindelijk onze favoriete Duitse stad weer bezoeken. Dat ze ons hier gemist hebben, bleek wel uit het feit dat Tanacha en Arnoud hier een paar weken geleden waren en de kebapman aan haar vroeg of haar ouders ook in de stad waren, hahaha. We hoefden vandaag maar dik 200 km te rijden en ongeveer 30 km vóór Bad Kissingen (BK in het vervolg) brak de hemel eindelijk wat open…zoals altijd. Het is hier vaak net iets mooier weer dan in de verre omgeving. Het was dus nog maar half twee toen we al in het hotel aankwamen. Vroeger zaten we hier vaak op de stoep, omdat het de enige plek met een openbare en dus gratis wifi was. De motor kon in de parkeergarage onder het hotel en wij hebben een kamer met uitzicht op de Erlöserkirche, supermooi. Er is één nadeel hier: het is bloedje heet in de gangen en kamers. Wij hebben de hele middag de ramen wijdwagen open gehad en nu (om bijna 22 uur) staan ze dat nog. Nadat we geïnstalleerd waren, zijn we direct de stad en het park in gegaan. Er lagen een paar nieuwe caches en natuurlijk hebben we veel veranderingen bespeurd. Het casino is helemaal opgekalefaterd, er zijn veel winkels weg, maar wat niet verandert is de drukte. Er is hier altijd bedrijvigheid overal, heerlijk. Het park zat weer vol met mensen die liggen te lezen op stoelen, een yogaklas die oefeningen doet en veel bejaarden met NordicWalking-stokken. In de rozentuin hebben we onze toetjes opgegeten, daarna zijn we de winkelstraat doorgelopen en we hebben de appartementen opgezocht van de mensen die hier vroeger de camping hadden. Wie weet gaan we daar ooit nog eens een paar dagen in. Na een supermarktbezoek zijn we terug naar het hotel gegaan om wat te relaxen. Voor het avondeten zijn we uiteraard naar onze favoriete kebapman gelopen. Hij zat wat in een hoekje en keek niet echt toen we gingen zitten. Maar toen ik naar hem zwaaide, keek hij nog eens en nog eens…en toen viel het kwartje. Met een brede glimlach zwaaide hij naar ons en even later kwam hij bij onze tafel en zei dat hij eerst even goed moest kijken. Ik vertelde hem dat Tanacha er was geweest en toen zei hij: “Ja, wat is ze groot geworden…ze was hier met haar vriend en ik vroeg al of jullie er ook waren”. Het broodje kebap was weer om je vingers bij af te likken, we zaten bijna te schrokken, zalig! Toen het donker werd zijn we nog een keer de stad in gelopen, want de fontein in de rozentuin zou gekleurd moeten zijn, maar dat was ‘ie dus niet. De historische gebouwen zijn wel altijd verlicht, dus na nog een laatste ronde hier in BK en nog flink wat foto’s…zijn we rustig naar het hotel gelopen. Toch weer bijna 10 km gewandeld en wat was het lekker om terug te zijn en ook heel bewust herinneringen op te halen. Onze kamer is gelukkig wat afgekoeld, nu maar hopen dat we een oogje of twee kunnen dichtdoen vannacht en dan gaan we morgen weer een rit op de V-Strom maken richting het zuiden.