Dag 10 – Wir gehen nach Frankfurt Oder…

De wekker van half 8 hebben we niet gehoord…want toen waren we al lang wakker. Sterker nog een kwartier later checkten we uit bij dit superstille hotel…wat een fijne plek was dit. De rugzakken hadden we gisteravond ingepakt en een ontbijtje gingen we op het station halen. Helaas was het óf te druk óf gesloten…al met al eindigden we met een beker koffie van een “to-go-shop” en wéér broodjes van de Lidl. We namen de trein van 9.00 uur en waarom er NikolausEx voorop stond dat weten we niet, maar een kerstgevoel kreeg ik er wel van. In Berlijn stapten we over naar de volgende trein die ons naar Frankfurt Oder bracht. Ja, zo heet het echt en heeft niks te maken met het gewone Frankfurt dat iedereen kent. Het ligt tegen het uiterste westen van Polen aan en dat was de reden waarom we er heen wilden. We zijn al in heel veel landen geweest, maar nog nooit in Polen en omdat je hier gewoon lopend over een brug het dorp Slubice inwandelt, vonden we dat wel grappig. Vanmiddag om even over twee kwamen we hier aan, na weinig treinproblemen. We hadden bijna 1x in de ICE gezeten, de sneltrein waar we met ons ticket niet in mogen, maar gelukkig hoorde Reint het op tijd. De treinen van vandaag waren alleen druk rondom Berlijn en dat is logisch, maar er hoefden maar een paar mensen te staan en dan ook maar voor een klein stukje. Het weer was bijna weer een grotere uitdaging, wat een hitte…ook in de laatste trein…pffff. Bij aankomst in het hotel hebben we dan ook eerst heerlijk op bed gelegen met de ventilator aan. Toen we weer wat bijgekomen waren, zijn we op pad gegaan richting de Poolse grens. Je ziet, behalve één groot bord met de plaatsnamen Frankfurt Oder en Slubice, verder nergens iets wat op een grens lijkt. Reint wilde natuurlijk heel graag een Poolse geocache vinden en nog geen kilometer vanaf de brug zou de eerste moeten liggen. Na lang zoeken hebben we het maar opgegeven en zijn we naar de tweede gegaan. Het was een lange, hete tocht door een dor natuurgebied midden in de rivier. De cache was snel gevonden, het was een uitgeholde bout met een stukje papier erin om je naam op te schrijven. Hij hing aan een groot plaatsnaambord. We zijn nogal snel teruggelopen, want we waren warm en hongerig geworden. We hebben nog een rondje door de Marienkirche gelopen toen we terug in Duitsland waren. De kerk wordt gerestaureerd en is ontzettend mooi. Vlakbij zat een restaurant en de naam had ons moeten waarschuwen iets met XXL erin. Alles op de kaart was veel en groot. Ook al namen we de kleinste porties schnitzel en biefstuk met patat…het was nog teveel, maar ook erg lekker. Via via liepen we terug naar onze kamer, terwijl we onderweg nog wat caches deden. We naderen het eind van deze bijzondere vakantie…we zijn er bijna, maar nog niet helemaal.