Dag 11 – Treinen, treinen, treinen…

Wakker geworden na een warme nacht onder de ventilator en direct onze schoonzoon een appje gestuurd. Vandaag was het Arnoud zijn beurt om jarig te zijn, ook al moest hij gewoon werken. Ik was vanmorgen aan de slome kant, zodat Reint onder het ontbijt wegging om te betalen. Het buffet was zeer uitgebreid en ik heb me helemaal tegoed gedaan aan lekkere én gezonde dingen. Eindelijk weer meloen, ananas en bananen…natuurlijk ook koffie, jus, roggebrood, zadenbroodjes in de vorm van een hartje, forel, zalm en zelfs kaviaar, hmmm. Daarna moesten we hurry up naar het station. Gelukkig was dat aan de overkant van de weg. Precies om 9 uur reden we richting Magdeburg. Alles verliep rustig totdat we daar aankwamen tegen 12 uur. Iedereen in de trein schoot in de lach bij het zien van het perron…het zag er letterlijk zwart van de mensen. Hoe gingen we in godsnaam daar nog tussen passen? En moesten zij allemaal in deze trein? Hoe dan ook…het lukte om uit te stappen, naar de wc te gaan en de volgende trein te halen die om 12.30 uur naar Braunschweig ging. Een dik uur later stapten we daar uit en liepen naar de overkant van de weg, naar het Michel Hotel. De kamer ligt op de 4e verdieping, had godzijdank een airco en hallelujah…ook nog een bad. Je maakt ons nergens blijer mee deze dagen. Na 2 uur chillen trokken we de loopschoenen weer aan en zijn naar het centrum gegaan. Verrassend mooi weer…ik had wel eens van deze plaats gehoord, maar wist niet dat het zo mooi was. Het allerleukste gebouw is het hoofdkantoor van één van onze favoriete kledingwinkels de NewYorker. Het gekleurde gebouw heet het Happy Rizzi House en blij word ik er zeker van. Het lijkt aan de buitenkant wel een snoepwinkel en dat heeft kunstenaar Rizzi vast ook zo bedoeld. Verder stond het centrum vol met historische gebouwen, zoals de Sint Magni-kerk, weer een Residenzschloss, vakwerkhuizen, een Dom en nog veel meer. Gelukkig waaide het in het centrum redelijk, want bij een temperatuur van 30 graden was het toch weer bloedheet. We zochten, al bijna standaard, naar een Italiaans restaurant en keken even op van de kleine pizza’s. Maar ze waren wel zo goed belegd, dat we ze net op kregen. Geen tomatensausje op de bodem, maar echte plakken heerlijke tomaat…nooit mijn favoriet, maar tegenwoordig wel. Niet een paar blaadjes rucola, maar gewoon helemaal stampensvol en dan de kaas…van die dikke slierten…zó lekker. Ook de Schinkenpizza van Reint was superlekker. Ter ere van Arnoud’s verjaardag heb ik er een Carlsberg biertje bij genomen en dat was het lekkerste bier in eeuwen. Vroeger in Italië dronk iedereen het al op de campings, déja-vu dus. Om uit te buiken, liepen we via het Bürgerpark terug. We waren er nog maar een paar minuten toen er heel kalm een bisamrat voorbij zwom. Ik was helemaal enthousiast totdat…we verderop zelfs een tweede nog beter konden zien zwemmen. Gisteren plaatste ik nog een foto van een bisamrat op mijn Instagram en omdat er hier in Duitsland, volgens mij, helemaal niet op gejaagd wordt, zie je ze hier dus gemakkelijk. Op de brug over de vijver vloog in rap tempo een ijsvogel voorbij, te snel voor een foto. Jammer, maar bijna standaard. Reint ging nog een cache zoeken en ik spotte nog een raaf ver bij me vandaan. Ook een leuke soort voor mij, want in Nederland zijn ze nog erg zeldzaam. Tussen het park en ons hotel zit een Aldi en daar deden we nog wat boodschappen voor vanavond en morgen…voornamelijk drinken. Ik had nog nooit een gembershot gehad en dat wilde ik nu ook graag eens proberen, dus dat ga ik straks even doen. Nu even in bad na de laatste lange wandeling van deze vakantie. We hebben vandaag de 150 km volgemaakt. Ik geloof niet dat we ooit zoveel gelopen hebben als deze keer. Morgen komen er nog een paar kilometers bij, we moeten nog naar de trein, overstappen, etc. We zullen kijken waar de teller eindigt.