Dag 9 – Wat een fantastische laatste dag in Dresden

We startten de dag met een ontbijt bij de onderburen, de McDonalds. Een broodje ei met bacon, een halve liter koffie, flesje jus d’orange en een amandel in chocola. We hebben daarna een kleine wandeling gemaakt om wat caches te zoeken en ondertussen hebben we gebeld met onze jarige dochter die vanmorgen ook nog een zwangerschapscontrole had. Het feliciteren en horen hoe het met ons aanstaande kleinkind gaat, ging dus in één moeite door. Gelukkig waren de controles weer prima en ons dikkerdje is inmiddels 60 kilo (!) en wat vermoeid de laatste tijd…maar dat hoort erbij. Het was vandaag niet zo warm als 25 jaar geleden, want ze werd geboren op de warmste dag van 1997. Vandaag was zeker niet de warmste dag van het jaar, al was het ook niet echt koud en liepen we regelmatig te puffen in onze shirts en korte broeken. Na een sanitaire stop op onze kamer, zijn we naar de Frauenkirche gelopen, die we vanuit onze kamer ook kunnen zien trouwens. Het is een indrukwekkend gebouw op een enorm plein met allemaal prachtige hotels, restaurants, enz. In het Albertinum, een museum met staatskunst, hebben we even rondgekeken in het gratis gedeelte. Mooi om te zien al die beelden, maar het boeit ons te weinig om een ticket te kopen. Via de Brülsche Terrassen, een fijne boulevard langs de Elbe en met wederom vele mooie gebouwen, zijn we naar de koninklijke paardenstallen gegaan. Dat klinkt alsof er paarden zijn, maar dat is niet zo. Vroeger hoorde dit bij het Residenzschloss en werden er wedstrijden gehouden. Ik vind het zelf het allermooiste plekje van Dresden. Het was er uitermate rustig, nauwelijks toeristen, en zo ontzettend mooi met de torenspitsen op de achtergrond…heel relaxt. Het liep inmiddels naar het middaguur en we besloten wat uitgebreider te gaan eten en vanavond weer iets snels en makkelijks te doen. Bij een Italiaan hebben we heerlijke bruschetta gegeten. Reint koos daarbij voor een penne carbonara en ik voor spaghetti aglio e olio met chili. Het was veel te scherp voor mij, maar mijn vegan rabarberlimonade maakte dat helemaal goed…zo heerlijk. Het laatste stuk van de wandeling ging langs het Zwinger, waar we nu de achterzijde bekeken en het park daar weer achter. Via de Elbe zijn we terug gegaan om uit te rusten op de hotelkamer en de warmste tijd van de dag te mijden. Tegen 5 uur wilden we nog wat gaan bekijken en tegelijkertijd zaten we op het internet naar de wijk Loschwitz te kijken. Albert en Jolande hadden al een tip gegeven dat daar een mooi plein was, maar er waren meer dingen die ons wel trokken. We moesten heel wat bussen en trams nemen, want geen enkele lijn ging er rechtstreeks heen…maar efijn om 18 uur waren we er. Het blauwe wonder, een enorme ijzeren brug, bleek afgesloten i.v.m. een renovatie, maar gelukkig konden voetgangers er wel langs. Mooie foto’s kon ik er helaas niet van maken, maar het uitzicht over de Elbe en de wolken die voorbij dreven, maakten dat meer dan goed. Bij een oude halte lazen we dat er een Schwebebahn vertrok, een hangende spoorlijn. Nooit van gehoord, maar we besloten een kijkje te nemen en tot onze verbazing stond er op een poster dat deze baan ook geldig was met een 9-Euro-ticket. We sprongen er dus gelijk in en gingen met een slakkengangetje de heuvel omhoog die maar liefst 84 meter hoog is…wat een giller en dan noemen ze het in het Duits ook nog een Bergbahn. Maar het uitzicht was geweldig en eng was het absoluut niet, want eigenlijk blijf je gewoon op de grond en slinger je tussen de huizen in een woonwijk door. Prachtige optrekjes trouwens en aan de dikke auto’s in deze buurt te zien, zijn het geen mensen waar je medelijden mee hoeft te hebben. Na 275 meter zoeven, waren we boven en konden we genieten van het uitzicht over de Saksische heuvels en natuurlijk Dresden. We vonden nog een cache boven, maar zijn ook vrij snel weer naar beneden gegaan. Bij een klein tentje kocht Reint een curryworst en ik een patatje. Na een bus- en tramrit stapten we voor ons hotel uit. Al weer 17 km gelopen over de hele dag, maar het was goed te doen met wat langere pauzes tussendoor. Iedereen die een reactie achterlaat…bedankt. Ik vind het altijd heel leuk en voor de nieuwsgierigen onder hen die zich afvragen of we al terugkomen: nou, nee dus. We hebben nog wat op de planning staan, maar we vertrekken hier morgen wel naar een nieuwe bestemming en het is geen stad.