Dag 16 We vreten niet veel uit…

Vanmorgen scheen het zonnetje zo lekker dat het al snel te warm werd in de voortent. We hebben de stoelen en tafel dus naast de caravan gezet, zodat we naar het meer konden kijken. Het wordt misschien vervelend om weer te zeggen, maar dat uitzicht is zo mooi en ook onze overburen, die vertrokken, dachten dat ze niet snel een camping zouden vinden waar ze zo heerlijk konden uitkijken over het meer. Zij trokken door naar de oostkust, want bijna niemand staat hier langer dan een week op een bepaalde plek. We waren uitgebreid geïnstalleerd, toen er af en toe een wolk voorbij kwam drijven. Dat werden er snel meer en toen heb ik mijn pyjama en slippers maar eens verruild voor normale kleren met sokken en schoenen. Bang dat er toch wat neerslag zou komen, zijn we bezig gegaan met het afbreken van de voortent. Reint doet dit eigenlijk bijna helemaal alleen, maar soms ruim ik ook wat op en natuurlijk zorg ik voor de afwas. De eerste in de dagen dat we hier staan. Als de afwasbak vol is met kopjes en ontbijtbordjes en de kasten zijn leeg,…dan moet ik aan de slag. Ondertussen speurde ik het meer af op vogels, maar ik zag heel wat anders. Er waren twee jongens aan het vissen op een vlotje in het meer, maar de ene hengel stond zo krom als een hoepel, terwijl de jongen achterover hing. Hmmmm, wat zou er gebeuren? Na een paar minuten inhalen (of hoe noem je dat bij vissen) en met beleid de hengel vasthouden, haalden ze naar mijn mening een enorme vis op. Volgens Brandon is het een karper. Ze takelden het beest onder veel gelach en na een grondige inspectie in hun rubberboot en voeren naar de kant om het geval daar te laten zien aan hun medekampeerders. Het zal wel goed weer geweest zijn voor vissen, want er waren redelijk wat bootjes onderweg en op de rotsen stonden mensen ook te vissen. Het bleef de rest van de middag droog, maar bewolkt en daarom wilde ik aan het eind van de middag nog even het bos in om vogels te kijken en voor de laatste keer hier in de natuur te wandelen. Reint ging het eerste stuk met me mee, maar bij het paardenpad ging hij terug en ben ik nog even naar de steiger en het bos op de rotsen gelopen. Als er vogels zijn, dan zitten ze daar. Ook dit keer was het niet veel soeps, maar een grote bonte specht zat heerlijk te timmeren op een berk en stoorde zich totaal niet aan me. Een merel had aan één blik wel genoeg en vloog er vandoor. Het was windstil in het bos, dus kon ik het met mijn t-shirt zat af. Op de camping waaide het wel wat en deed ik toch mijn trui maar weer aan. Na een telefoontje met onze dochter die op dit moment min of meer samenwoont met haar vriend in ons huis, zijn we naar het centrum van Kisa gereden. In de supermarkt leverden we de laatste Zweedse statiegeldflessen in en kochten we broodjes voor morgen en wat overheerlijke Marabou-chocola (apelsin krokant heet het o.a.). Elke dag een blokje schijnt heel gezond te zijn…zou een tablet per dag dan niet nog veel beter zijn??? Omdat we dus heel bewust bezig zijn met goede en gezonde voeding, zijn we daarna de weg overgestoken naar Pizzeria Capri, waar we laatst ook al waren. Onderweg had ik al even op de menukaart gezocht wat ik wilde eten, Reint laat het dan altijd even vertalen door Google. Eerst kwam ik de pizza Driekwartsbroek tegen! Dit bleek pizza Bermuda op de kaart te zijn, hahaha lachen hoor. Maar na pizza Vierseizoenen en pizza Kebab kwam ik toch wel een heel rare vertaling tegen, namelijk pizza Kutje speciaal!!! Oef, wat zouden ze hier mee bedoelen? Toen we het in het Zweeds lazen stond er gewoon Kisa speciaal. Zou de plaats waar we nu al dagen kamperen dan in het echt Kutje heten??? Het wordt echt tijd dat we hier vertrekken, hoor. Dat we geen wifi hebben is erg lastig en ook voor de lezers van dit verslag, want foto’s kunnen we weer niet uploaden. Dit maken we goed vanaf morgen, dan komen ze weer. De campingeigenaar vroeg of we dit echt vervelend vonden en Reint zei dat dat wel zo is. Wie kan er tegenwoordig nog dagen zonder? Wij redden ons redelijk met ons abonnement, maar dan moet je geen uren op een dag internetten, filmpjes kijken of foto’s uploaden. Brandon heeft geen databundel en maakt dus soms gebruik van Reint z’n hotspot. We redden ons wel, maar van de week liep hier een 10-jarig jongetje te bellen met een Nederlands vriendje via z’n moeders telefoon en hij zei letterlijk: “Hoe het hier is? Nou, we hebben geen wifi, dus het is hier echt de hel”. Ook het overbuurjongetje riep regelmatig: “kuttelefoon” en “wat moet ik dan de hele dag doen?”. We lachen ons helemaal slap om die kinderen, maar het is ook best waardeloos. Zoals gezegd, morgen verhuizen we naar Denemarken en zullen weer een paar dagen op de camping in Rodovre verblijven MET wifi. Eigenlijk zouden we zaterdag weggaan, maar ze voorspellen morgen slecht(er) weer, dus gaan we dan reizen. Als er dan een bui valt is dat geen probleem.