Dag 15 Een ronde om het Sommenmeer

Het was gisteravond iets later geworden dan normaal en dan zie je dat ook terug in ons slaapgedrag, want om half tien kwamen we er pas uit. Het was niet zo grijs als gisteren, maar nog wel flink bewolkt en heel soms piepte de zon er een paar seconden door. De parelduikers vonden het tijd om wat dichterbij de camping te komen, zodoende kon ik iets betere foto’s maken…al blijft het lastig. Ze zijn ontzettend schuw en bij de minste beweging duiken ze onder en komen 50 meter verderop weer boven. Volgens de buienradar zouden er nog slechts enkele wolkjes voorbij komen en verder werd er droog weer voorspeld. Het was 19 graden. Om half twaalf zijn we in de auto gestapt om een rondje om het Sommenmeer te rijden. Dit zou één van de mooiste routes in Zweden moeten zijn. Het meer ligt ongeveer 20 km vanaf Kisa. We waren nog maar net weg of het begon te regenen, dan was het weer droog en zo wisselde het elkaar af in de eerste 1,5 uur. De eerste stop was in Malexander, een klein dorpje met (bijna standaard) een lief, klein, wit kerkje in het midden. Reint vond er een cache en ik maakte natuurlijk foto’s, ook van het Sommenmeer vanaf een steiger, al was het nog steeds bewolkt. We stopten heel regelmatig om een cache te zoeken, een foto te maken of gewoon van het uitzicht te genieten. Gelukkig brak op den duur de zon door en werd het heerlijk warm. We zagen veel futen met jongen, ook op hun rug, heel erg lief. Terwijl ik ze op de foto zette, vroeg Reint wat er toch in de lucht vloog. Ik keek en zag een aantal valken rondcirkelen. Leek me niks bijzonders, maar bij terugkomst keek ik de foto’s nog eens goed en toen zag ik dat ik mijn tweede nieuwe vogelsoort erbij heb deze vakantie. Het waren namelijk boomvalken. En dat terwijl ik regelmatig klaag dat je hier zo weinig vogels ziet. Dat is ook zo, maar als je dan wat ziet… Natuurlijk kwamen we ook weer over onverharde wegen en al knetteren de stenen tegen de onderkant van de auto, het blijven wel leuke slingerwegen tussen duizenden dennenbomen. Rondom het meer staan veel boerderijen en dus zagen we ontzetten veel koeien. De koeien op de foto waren erg nieuwsgierig en loeiden er lustig op los toen wij ze wilden aaien. We reden ook door Asby, een klein dorp met de meest schattige houten huizen en winkels in de typisch bruinrode kleur. De kerk was geen uitzondering op alle anderen en was dus wit met een prachtige klokkentoren ernaast in bruinrood. In Norra Vi was tot onze verbazing een redelijk grote haven, terwijl er verder alleen twee huizen in de buurt waren. Het werd daar ook wat heuvelachtiger en heel soms hadden we een mooi uitzicht, maar meestal had je juist op het hoogste punt een bos dat het uitzicht belemmerde. Best jammer, maar de natuur is hier de natuur en daar doen ze niks aan. Langzaam reden we weer richting Malexander, waar we ook begonnen waren. Het was een hele mooie route en we waren blij dat de uiteindelijk de zon was doorgebroken. Brandon vindt niet zoveel aan dit soort dingen, die gaat liever de stad in, maar die zijn hier nu eenmaal niet dik gezaaid. Reint had een hotel gespot op de heenweg en daar namen we een kijkje of we nog wat konden eten. De boel leek wel eens weer compleet uitgestorven, maar schijn bedriegt hier vaak. De gastvrouw zei dat ze eigenlijk alleen op reservering eten serveren, maar dat het wel mogelijk was als we niet teveel haast hadden. Er werd niks van tevoren bereidt, zei ze, dus nam het wat tijd in beslag en alle producten kwamen uit de omgeving. Onder het genot van twee fris voor Reint en Brandon en een biertje voor mij, wachtten we op het eten in de serre met uitzicht op een fraaie tuin. Het bierflesje was voorzien van hun eigen etiket en later begreep ik pas dat dat het waarschijnlijk zo duur maakte. De inrichting was totaal anders dan bij alle andere tenten waar we hebben gezeten. Overal hing behang met een drukke, maar leuke print. Er stonden plantjes, bloemen en servetten met bloemenprint op tafel. Verder stonden/hingen er oude spullen, zoals vazen, spiegels, borduurwerkjes, elanden en andere gezellige meuk. Het bleek dat het hotel volgeboekt zat, maar dat alle gasten “buiten” waren en elk moment terug konden komen vanuit de rimboe. Weer hadden we iets verkeerd ingeschat. Het eten dat kwam was overheerlijk, maar niks teveel. Een beetje haute cuisine leek het wel. Brandon en ik hadden everzwijn met honing-kruidensaus, 5 krieltjes en 6 peultjes. Reint genoot van een hertenfilet. We hebben kleine hapjes genomen en er heel bewust van geproefd, want de prijzen waren behoorlijk. Na het eten spraken we uitgebreid met één van de medewerksters en zij vertelde dat Zweden zelden uit eten gaan en dat je vaak pas een fatsoenlijk restaurant kunt vinden in een plaats met meer dan 20.000 inwoners. Iedereen eet eigenlijk alleen hamburgers, kebab en pizza en zelf had ze dat ook liever, omdat dit fijnere eten ook saai werd, zei ze. Hmmm…dat ben ik geloof ik niet helemaal met haar eens, maar ja. Wij waren blij dat we eens normaal eten kregen. Op de camping keek Reint nog eens op de bon en het bleek dat dat lekkere biertje van mij toch nog € 7,50 had gekost! Wow, ik drink het hier niet vaak en als ik het doe dan valt het telkens mee (ca. € 3,50), maar nu niet dus. Daarentegen bleek dat de everzwijnen voor € 7,50 te weinig berekend zijn. Keer twee dus en dan valt het biertje weer mee, pffff…gelukkig. Na het eten zijn we nog naar de supermarkt in Kisa gereden voor een toetje, want van dat beetje eten waren we net niet helemaal vol geworden. Een pak vanille-bananenyoghurt heeft de gaten opgevuld. We deden in het centrum ook nog een paar caches en tegen half acht waren we weer op Pinnarp. Onder het genot van een paar koppen koffie heb ik de foto’s uitgezocht en dit verslag gemaakt (en is het 22.00 uur). Dus het werk zit er voor vandaag weer op, maar ik weet waar ik het voor doe als ik de complimenten mag geloven. Het is de bedoeling dat iedereen die dit leest een soort van “meegaat” met ons op vakantie en een beetje een idee heeft van onze vrijetijdsbesteding. Reacties zijn daarom altijd leuk om te krijgen!!!