Dag 6 Mountainbiken in natuurreservaat Bunkeflo

Hieperdepiep voor onze lieve schoonzoon, Arnoud. Hij is vandaag 27 geworden, maar gelukkig houden we een gebakje tegoed, heeft hij beloofd. Hierbij nogmaals gefeliciteerd.

Ondanks mijn extreme vermoeidheid van gisteren of misschien daardoor heb ik vannacht niet heel goed geslapen. Pas de tweede helft was naar mijn idee het beste. Ik werd dan ook wakker met een zwaar hoofd en kon moeilijk wakker worden. Na 2 bakken koffie heb ik mijn hardloopkleding aangedaan en ben over de boulevard richting Malmö gerend. Ondertussen verlengde Reint ons verblijf hier met nog een nachtje. Mijn route en het weer waren perfect, de zon scheen heerlijk en langs de haventjes rennen is absoluut geen straf. Zeker de helft van de paden is onverhard en dat is ook wel eens lekker, want thuis lukt dat bijna nooit. Na 7,5 km was ik terug en gingen we weer aan de koffie en natuurlijk voor mij nu ook een ontbijtje. Kwark, eiwitten, noten en melk had ik van huis meegenomen. Dit heb ik aangevuld met frambozen en nectarines van hier, lekkurrr. Na de douchebeurt was het bewolkt geworden en dat bleef de hele dag zo, maar de temperatuur is prima. We schatten tegen de 20C. Tegen 11.30 uur zijn we op de mountainbikes gestapt richting de Oresundbrug. Eronder lag een cache en terwijl Reint die logde, zag ik een klein muisje rondspringen de stenen. Het eerste “wild” van vandaag. Aan de andere kant van de brug ligt het natuurreservaat Bunkeflo en het ligt helemaal uitgestrekt langs zee, met overal mogelijkheden om door de koeienweiden te lopen of vogelkijkhutten te bezoeken. Dit alles met de prachtige brug op de achtergrond en we hebben vaak verzucht dat we nóg maar eens een foto gingen maken daarvan. We hebben ook nog een ree gespot die twijfelde of hij zou gaan zwemmen in het frisse zeewater, maar toen hij tot zijn knieën erin stond…besloot hij toch terug te gaan. Er was niet veel afwisseling in de vogels (duizenden aalscholvers, meeuwen en een paar zaagbekken), maar alle zaagbekken hadden jonkies en dat is een prachtig gezicht. We stopten bij een koeienweide waar nog 2 mensen stonden en ze spraken ons direct aan…waar we vandaan kwamen en hoe lang we bleven. Het was een Zweedse 84-jarige kunstenaar en muzikant met een Russisch(achtige) vrouw erbij. Ze hadden een houten hutje aan zee en nodigden ons meteen uit om binnen te kijken naar de schilderijen. Er zaten echt prachtexemplaren bij van meeuwen, ondergaande zonnen en een groepje berken. Ze vroegen of wij vanavond ook naar het festival gingen, want hij deed dat wel. Er treden veel bekende bands en zangers op, maar ja…dat zegt ons toch niks, we kennen ze niet. Op den duur zijn we weer verder gefietst richting een soort landtong met haven, de Klagshamn. Het is een parkachtig gebied en je fietst er weer over fijne paden, zonder auto’s. Er was zelfs een strandje waar redelijk veel vogeltjes rondliepen en zoals bijna overal, er zijn nauwelijks mensen…wat een rust. Reint vond her en der wat caches, maar ook een aantal niet. Ze zijn hier nogal fan van het verstoppen in bomen en da’s best lastig met honderd takken en duizenden blaadjes. In het schattige haventje Klagshamn waren wel wat mensen, maar dan bedoel ik ook een stuk of 5 – 6. We hadden inmiddels al aardig wat kilometers gefietst, geklauterd en gedaan, dus de vermoeidheid sloeg toe en we besloten terug te gaan. Eerst een stuk over grote, brede, geasfalteerde paden. Dat schoot heerlijk op en het laatste stuk moesten we weer over de smallere paden, onder de brug door. Er zaten soms behoorlijk steile stukken bij. Al met al was ik blij toen we terug waren na 28 km fietsen. We hadden onderweg genoeg eten bij ons, maar toch had ik honger als een paard. De koffie met koeken van thuis vielen er goed in en even later hebben we, lekker makkelijk, hier op de camping eten gehaald bij het restaurant. I.v.m. karaoke hadden we totaal geen zin om tussen dat geblèr te zitten, maar toen ik vroeg of dat nog lang doorging, kreeg ik als antwoord het vanavond om 8 uur pas echt begon. De schnitzel met patat en de pizza waren best lekker en weer at ik alsof ik uitgehongerd was. Reint heeft net met de Duitse buurman gesproken en iedereen die verder naar boven in Zweden wilde, heeft nu toch ernstige twijfels. Zij gaan nog tot aan de grote meren, het Vättern en Vänern. Wij vertrekken morgen ook weer, maar we gaan niet naar boven. We gaan naar een compleet nieuwe plek voor ons, waarover we morgen meer kunnen vertellen.