Dag 13 – Over de Schwarzwalder Hochstrasse naar Baden-Baden

Om 8.30 uur ging onze wekker, ik neem dan altijd direct mijn schildkliermedicijn en een half uur later kunnen we dan ontbijten. We hadden gisteravond het meeste al klaar gezet en dat is natuurlijk snel bekeken met het beetje dat we mee hebben. Gelukkig konden we gratis parkeren in de parkeergarage, als we genoegen wilden nemen met een onofficiële plek aangeboden door de receptioniste. Helemaal top. We reden snel de stad uit en gingen, zoals gewoonlijk, binnendoor op weg naar Baden-Baden. Het landschap was licht heuvelig met veel landbouwgrond en kleine dorpjes. Het was blijkbaar goed weer voor roofvogels, want de rode wouwen en buizerds vlogen links en rechts. Voor het eerst deze vakantie zagen we ook een paar reeën. Het eerste stuk was absoluut niet vervelend, maar ook niet spectaculair. Toen we aan de Schwarzwalder Hochstrasse begonnen werd het allemaal wat mooier. We zagen vanzelfsprekend meer bomen, vooral dennen, en de heuvels werden hoger en hoger, zodat de uitzichten ook steeds mooier werden. De temperatuur was helemaal perfect, al scheen de zon volop en waren er nauwelijks wolken. De vakwerkhuizen met al hun bloembakken blijven een lust voor het oog. We hebben heel wat keren gestopt om te drinken, maar meestal om het uitzicht. In totaal reden we precies 214 km en dat was prima te doen. Het werd wel steeds warmer, maar het was ook goed uit te houden. We kwamen om twee uur aan bij Hotel am Friedrichsbad in Baden-Baden, zoals gezegd. Het ligt midden in het centrum en zag er goed uit bij binnenkomst. We waren nog geen minuut op onze kamer, toen er iemand op de open deur klopte en iets riep. Er kwam een mevrouw binnen met een dienblad en zei dat de eigenaar ons dit welkomstdrankje aanbood. Het was iets met de smaak van ananas met bubbels en een aardbei en ijsklontjes erin. Even wennen, maar wel lekker en een heel lief gebaar. Nadat we geïnstalleerd waren, zijn we het centrum ingelopen om even rond te kijken en een heerlijk ijsje te nemen. We hebben vol bewondering en walging gekeken naar alles wat voorbij kwam paraderen: supersjieke dames en veel te dikke kinderen, mannen met een bierpens van schep vreugde in het leven, een Chinese oma die haar onderbroek uit haar kont pulkte en alles wat daar tussen in zit. Kortom, lekker mensen kijken. Even buiten het centrum vindt je een prachtige beek en eeuwenoude gebouwen. Eén van deze gebouwen is de Trinkhalle, die half in de steigers stond ter renovatie. Ook waren er twee enorme nissen, die leeg stonden, maar waar waarschijnlijk ooit een beeld in stond. Voor dat ik kon knipperen, sprong Reint zo’n twee/tweeënhalve meter omhoog en ging erin staan. Ik lachte me slap en ging natuurlijk foto’s maken, de mensen die schuin achter hem binnenkwamen, keken soms even omhoog en hadden niks in de gaten. Reint stond er doodstil met z’n handen in de zij en ik kwam niet meer bij. Toen hij weer op de grond stond en normaal deed, vond ik langs de beek een grote gele kwikstaart met vliegjes in z’n bek. Ik volgde hem een tijdje en kwam er achter dat z’n nestje vlak naast de brug was en dat er twee jonkies in zaten, vet lief. Tussendoor hebben we nog een poosje op onze kamer gezeten, maar aan het begin van de avond zijn we bij een bistro gaan eten op het terras. Reint nam een schnitzel met patat en ik had twee “deegzakjes” gevuld met wild zwijn en daarbij aardappelsalade, erg lekker. Na het eten hebben we een lekkere lange wandeling door het park gemaakt, waar veel caches lagen. Reint vond ze allemaal en waarschijnlijk komen er nog wel een paar bij, want er liggen hier honderden in en om de stad.