Dag 12 – Een rustige dag in de stad met vele torens

We hebben zo ontzettend uitgeslapen dat we het ontbijt van 10 uur maar net haalden. De receptioniste zei op den duur dat ze de zaal (waar het eten stond, we aten in een andere zaal) wilde sluiten en dat áls we nog iets wilden…het nu moest. Geen probleem, we sloegen genoeg koffie, broodjes, jus, thee, toetjes en beleg in voor een heel weeshuis en konden toen ongestoord verder eten. De toetjes (en lepels) hebben we meegenomen voor onderweg. Allereerst gingen we naar de bieb, bijna tegenover ons hotel. Daarin lag een cache verstopt en die wilden we graag vinden. Het had wat poten in aarde en we kregen hulp van een medewerkster, maar toen hadden we hem. Het is een prachtig oud gebouw met houten luiken buiten en binnen veel dikke houten palen, maar ook glas en staal. Het was bewolkt toen we vertrokken en ik had voor het eerst lekker m’n joggingbroek aan, maar gaandeweg werd het steeds warmer en zonniger. We liepen de halve stad door op zoek naar caches, maar waarbij we natuurlijk ook veel te zien kregen van de stad die ongeveer 2x zo groot is als Winschoten. De stad telt 17 torens en poorten en ze zijn stuk voor stuk erg mooi. Bij de laatste cache van de ochtend, zaten we op een bankje bij de bushalte en zagen daar toch echt allemaal geld tussen de gleuven liggen. Een vinger paste er natuurlijk niet in, anders was het al weggeweest, maar dit konden we gewoon niet laten liggen. We kochten bij de €1-shop 8 rollen tape met de bedoeling er ’s avonds nog eens heen te gaan, bewapend met extra tools zoals een nagelschaar en –knipper. Echte Nederlanders hè? We zijn toch eerst maar terug naar onze kamer gegaan om wat te relaxen, de korte broek aan te doen en onze tools mee te nemen. Halverwege de middag waren onze voeten wat minder vermoeid (en de rest van mijn lijf ook) en toen zijn we naar de Veitsburg gegaan. Het waren maar enkele honderden traptreden die ons naar een uitzichtpunt boven de stad leidden. Onze harten klopten in de keel van de inspanning en warm was het ook nog eens. We konden zo ver kijken dat we de zeppelin boven de Bodensee konden zien vliegen. Gelukkig bleek mijn hoogtevrees zich verstopt te hebben vandaag en had ik nauwelijks last. De route naar beneden was zonder trappen, maar met een soort haarspeldbochtenpaadje tussen de wilde bloemen door, heel erg mooi. We wandelden nog wat door het centrum, kochten drinken voor vandaag en morgen, en gingen nog even de NewYorker in. Eén van mijn favoriete winkels, bijna naast ons hotel, maar ja…geen ruimte om iets te kopen natuurlijk. Een heel klein tasje heb ik toch nog weten te bemachtigen en daar was ik al lang naar op zoek. Iets waar niet mijn hele huishouding in past, maar een handig formaatje voor een portemonnee, mobiel en sleutels. Na deze wandeltocht hebben we weer lekker in onze kamer gezeten/gelegen en viel ik onder het lezen van een e-boek in slaap. Reint zat dus gezellig in z’n eentje te laptoppen. Het eten bij een pizzeria bevalt ons wel, dus dat werd het vandaag weer. Reint had pasta carbonara en ik een pizza en als toetje namen we huisgemaakte tiramisu, hmmmm!!! Toen moesten we natuurlijk nog één ding doen, de cache vinden en het geld uit de bank pulken. Dat laatste was geen probleem en binnen 3 minuten waren we € 2,33 rijker. De cache was een groot probleem en hebben we dan ook niet gevonden. Het was een nano (zo groot als een pinktopje) en die zijn vaak verdwenen, dus hebben we het helaas opgegeven. Ik heb vanavond als eerste het bad gekaapt en daarna mocht Reint. Het is nog niet laat, dus we gaan nog even lezen of op de mobiel en dan gaan we morgen verder naar onze volgende bestemming.