Dag 5: naar het Idromeer en over de San Rocco-pas.

Ondanks een goede en beste lange nacht, was ik toch helemaal niet op dreef vanmorgen…moe, hoofdpijn, nergens zin in. Toch houden we ons dan gewoon aan onze plannen, want het wordt er niks anders van. Op het terras hebben we rustig aan ontbeten en het was wat bewolkt, wat we helemaal niet erg vinden. Het hoeft van ons niet zo extreem zonnig en heet. Reint had een route uitgestippeld en voor tien uur zaten we dus op de motor. We doken vanaf Manerba eigenlijk direct links de heuvels in. Het was prima te doen in de motorkleding, al had ik wel een normale broek aan. Het was rond de 23 graden gedurende de ochtend. We reden door een bosrijke omgeving en gingen snel omhoog in de bergen. We kwamen nauwelijks mensen tegen, behalve tegen de tijd dat we aankwamen bij het Idromeer, daar was het weer drukker. We zijn even kort gestopt op een mooi uitkijkpunt en telkens zijn we het eens…dat Italië toch een prachtig land is. Helemaal in deze tijd bloeien alle oleanders volop en het zijn enorme bossen. De typische bergdorpen met kleine, kronkelige straatjes zijn echt om verliefd op te worden. Toen we bij de Idromeer afsloegen gingen we richting een bergpas genaamd San Rocco. Niks extreems, maar een prachtige kronkelige weg met veel haarspeldbochten en nog steeds reden we door het bos. Dit deel wordt Gardesana Occidentale genoemd. Boven in de bergen hebben we een korte stop gedaan in Magasa, een piepklein dorp…maar heel pittoresk. Via het gebied Valvestino reden we terug. Af en toe vernamen we tijdens een stop dat het toch wel een stuk warmer werd, maar wat was het mooi. Bij een enorm stuwmeer heeft Reint nog een cache gevonden. Die hebben we nog niet veel gevonden tijdens onze reis, dus dat maakte het extraleuk. Via een heel smal pad, doken we steil naar beneden en ik moest Reint stevig vasthouden vanwege het gehobbel. We kwamen op deze manier snel beneden bij het Gardameer en via de normale weg rond het meer, zijn we terug naar het appartement gegaan. Het laatste stuk, op het heetst van de dag in het volle verkeer, was echt niet fijn. We zweetten ons kapot en spraken af nooit weer in de zomer naar een warm land te gaan. Misschien is het beter in april of mei bijvoorbeeld…of december, hahaha. De rest van de middag hebben we op het terras op de ligstoelen gelegen, beetje op de telefoon, hagedissen fotograferen. En toen dacht Reint: laat ik eens mooie dronebeelden maken van het meer en het complex waar we zitten. En toen gebeurde het…ik kwam van binnen om te vragen of Reint nog kleren gewassen wou hebben en hij zei: “Ik ben hem kwijt, hij hangt in een boom!!!”. Er staat hier één enorme boom, voor ons op het grasveld en daar is íe in terecht gekomen. We hebben nog gezocht, maar zagen hem niet hangen. De boom is wel 25 meter hoog en de eerste tak begint op minstens 6 meter hoogte. Wat een domper, zo’n dure drone kwijt. Nu maar hopen dat er een enorme storm overkomt en hij eruit waait, maar verder kunnen we niks.

Bij de pizzeria was het vanavond afgeladen vol, maar we hebben heerlijke pasta gegeten met een toetje na. Via een omweg zijn we teruggelopen en spotten nog een hele vette Lamborghini in “onze” straat en een Honda NSX. Dat is ook een voordeel aan dit land, op de gekste plekken kom je vette auto’s tegen. Nu wachten we in spanning af voor morgen: de Mille Miglia!!!