Dag 14 Op een grauwe dag gaan we vliegtuigen kijken in Linköping

Brrrr…wakker worden met regen, al is het zachtjes, dat is niet lekker. Omdraaien dus en nog een keer draaien en nog een keer. Het helpt er niet tegen, dus zijn we er op den duur toch maar uit gegaan. Het was ook al tegen tienen. Het regende niet constant, maar een paar minuten en dan was het weer droog. Buiten was het één grote grijze bende en ons hele fraaie uitzicht was opeens verdwenen. Wat de zon toch doet met kleuren… en de regen juist niet. Met 15 graden op de meter hebben we in de voortent koffie gedronken en een broodje gegeten. Eigenlijk hadden we iets leuks gepland waar je mooi weer bij wilt hebben, maar dat plan moesten we bijstellen. Reint zocht hulp op Google en vond redelijk in de buurt, een uurtje rijden via binnenwegen, een museum. Dat hadden we op weg naar Kisa al gezien en het heette Flygvapenmuseum. We vroegen ons af of het letterlijk vliegwapenmuseum was of heel iets anders, maar het was een schot in de roos…het Zweedse luchtmachtmuseum. Daar was ik direct voor te vinden en ook Brandon vond het prima. Wat moet je anders ook op de camping? En dat Linköping een stad is, was ook meegenomen, al stelden we ons direct voor dat het misschien weer eens geen gezellige stad zou zijn. Met deze lage verwachtingen reden we zoals gezegd binnendoor, dus stukken onverhard, richting het noorden via Vikingstad. De stoerste plaatsnaam van Zweden. Het landschap veranderde langzaam van heuvelachtig, met veel enorme stenen en bos naar wat opener met meer landbouwgrond. Het regende of miezerde bijna de hele tijd en eigenlijk was er geen lor aan om om je heen te kijken. Je zou er zelf grauw en grijs van worden, bah. Tegen één uur kwamen we aan bij een overvolle parkeerplaats. Oeps, er waren dus meer mensen die iets binnen wilden doen. Eenmaal binnen hebben we de mensenmassa niet weer gezien, behalve in het restaurant. De entree was…surprise, surprise…gratis en dat wisten wij natuurlijk al van tevoren. Iedereen kreeg bij binnenkomst een plattegrond en een korte uitleg. Het was een enorm complex, dat is misschien logisch als er 53 vliegtuigen staan en hangen. De eerste loods stond vol met 35 vliegtuigen van 1910 tot 1940. Er stond één waar je zelf ook in kon lopen, zodat je in de cockpit kon kijken, bij sommige anderen stond een trapje om er van boven in te kunnen kijken. De meeste echter kon je al alle kanten bekijken door er omheen te lopen en een paar hingen boven je. De opstelling was erg mooi, al moest je flink uitkijken, want overal kon je tegen een vleugel of staart aanlopen. Aanraken mocht trouwens niet. De oudste vliegtuigen zijn wat mij betreft de allermooiste. Ze zijn van hout, hangen met touwen aan elkaar en het is ongelooflijk dat men hier mee de oorlog in vloog. Aangezien het restaurant tot 14 uur warm eten serveerde, heel normaal hier, hebben wij maar eens meegedaan aan die traditie. Er stond een vreselijke rij, maar uiteindelijk kregen wij onze hamburgers met pulled pork en aardappels met een hele lekkere saus. Ook Brandon’s kipmenu was lekker. Drinken zat bij het menu in, dus achteraf namen we nog een kop koffie en wat citroenlimonade. Daarna stoof Brandon bijna voor ons aan de kelder in, want daar lag een levensgrote DC3 die hij graag wou zien. Het was donker in de kelder en alleen de vitrines waar spulletjes in lagen waren verlicht en de DC3 zelf was verlicht met veel spotjes. Het zag er erg geheimzinnig uit, maar dat hoort bij het verhaal. In 1952 is dit toestel door de russen neergeschoten en belandde in de Baltische Zee. Na meer dan 50 jaar is het wrak teruggevonden. Van de 8 bemanningsleden zijn er maar 4 teruggevonden. Op de verdieping boven de DC3 hangen en staan nog eens 17 toestellen uit de koude oorlog, maar kun je door een stuk glazen vloer ook nog eens naar beneden kijken om de DC3 te zien liggen. Ontzettend mooi gemaakt. De tentoonstelling in deze loods bestaat niet alleen uit de vliegtuigen en helicopters, maar er zijn ook compleet ingerichte woonkamers uit de 50’er, 60’er, 70’er en 80’er jaren. Zo kun je zien hoe welvarend Zweden toch werd in deze periode van oorlogsdreiging. Erg leuk om de geborduurde kussentjes, gebloemde gordijnen, serviezen en oude tv’s en radio’s weer eens te zien. Op de bovenste etage is een science centre, waar je zelf allerlei dingen kunt doen, testen of ervaren. Het was hier wat drukker met kindjes, maar wel interessant. Je kon verschillende vormen om je hand doen en in een windtunnel testen hoe die vormen invloed hebben op de wind, ook kon je geluiden laten afspelen en raden welk vliegtuig erbij hoorde, allemaal dat soort dingen. Het grappigst was voor kleine kinderen dat ze een bal of een doekje boven een koker met wind konden houden, maar dat hun haren dan ook direct omhoog waaiden. Sommige knutselden met plastic bekers een eigen vliegend voorwerp in elkaar die ze gingen testen. Brandon heeft nog in een apparaat met een joystick een pilotenoefening gedaan, maar hij was er zeker van…piloot worden zit er niet in. We hebben maar liefst tot vier uur daar rondgelopen. Het weer was nog precies hetzelfde, zodat Brandon opperde dat we dan maar de stad in moesten, maar dat trok ons niet zo aan in de motregen. Vlakbij zat wel een behoorlijk groot winkelcentrum, dus dan daar maar heen. Het was een behoorlijk groot centrum, met twee etages en ik drong aan op normaal shopgedrag. Dit houdt in dat we in winkels gaan en niet er langs lopen om zo snel mogelijk weer buiten te staan. Het lukte direct, want de eerste winkel was een Intersport en daar wilden we allemaal graag in. Dat was maar goed ook, want eindelijk heb ik een lekker dun hardloopjasje met windbreker voor weinig geld. Reint nam er ook één in een andere kleur. Brandon vond alles te duur, maar dat komt omdat hij bij de nieuwe collectie keek en wij op de afprijsrekken, hahaha. We zijn ontzettend veel winkels in geweest en Reint vond ook nog een leuk shirt met lange mouwen. Ik wilde heel graag in de Ikea snuffelen en nadat we met een medewerker hadden gesproken die vaak in Nederland kwam, Amerikaans was, Duits sprak en hier in Zweden woonde, konden we aan onze route beginnen. Ik kreeg het idee dat ze het een hele leuke winkel vonden door hun uitroepen (“kijk dit eens” en “dat is handig”), maar volgens hen verwacht ik dit soort uitspraken. Bij de kassa’s stonden enorme rijen en wij moesten wat lullige posters afrekenen, maar daardoor zag Reint wel dat de hotdogs hier maar 5 kronen kosten (= 50 cent) en hij had nog 3 muntjes voor het douchen in Hedesunda. Die moesten nodig op, zodat we nu weer zonder geld zitten en misschien de volgende keer geen gratis ijsjes krijgen van een aardige Zweed, maar ja… Al met al zaten we tegen half acht weer in de auto terug naar de warme caravan. En nu maar hopen dat morgen als we naar buiten stappen de zon schijnt.