Dag 14 It’s my birthday and I…

Nee, ik maak het niet af met: cry if I want to. Ik ben dan wel jarig vandaag, maar ik heb allerminst een reden om te huilen. Als eerste kreeg ik vanmorgen een bos bloemen van Reint. Nee, geen verse…dat zou lastig zijn en ik heb geen vaas hier. Het was een Lego-bosje, waar ik al jaren van roep dat ze zo prachtig zijn. Brandon verraste zijn Alinda er een tijdje ook mee en nu heb ik eindelijk zo’n DIY-setje. Het weer was anders dan de vorige dagen, bewolkt namelijk. Reint opperde om vanmiddag naar Växjö te gaan, de grootste plaats in deze regio, dus alle tijd om ’s morgens te doen wat we wilden. Reint wou de voortent afbreken, zodat we morgen net als anders zó weg kunnen en ik ben eerst een rondje van 7,5 km gaan hardlopen. Halverwege brak opeens de zon door en die is niet meer weggeweest vandaag, dus hoera! Bezweet en al hebben we daarna thee gedronken en heb ik m’n eiwitten aangevuld. Daarna ben ik voor de laatste keer gaan zwemmen in het Asnenmeer en het was zalig. Heerlijk fris water en zo rimpelloos dat ik zó aan het genieten was van deze prachtige omgeving. Alle mooie dennenbomen, het meer, de rust…ik ga er vast nog veel aan terugdenken. Tussen de middag heb ik alle gelukwensen even gelezen en beantwoordt. We maakten een tasje klaar met wat eten en drinken en zijn toen richting Växjö gereden, 3 kwartier rijden vanaf hier. We gingen eerst naar Teleborgs Slot, een kasteelachtig gebouw met een mooie tuin en een bos erbij. Het was heerlijk wandelen daar en Reint ontdekte na een tijdje een lunchroom bij het meer. Eindelijk maar toch lukte het om een Fika te doen: een enorme kop koffie met lekkere, zoete dingen erbij en natuurlijk genieten van elkaar en deze vakantie. Pecannotentaart, kokosbollen, chocoladetruffels en een stukje pindataart…het was allemaal erg lekker. Vol en voldaan reden we naar het centrum, maar een parkeerplek krijgen was niet makkelijk. Een Zweed vertelde ons dat er een festival in het centrum was…oeps, en wij wilden de stad bekijken en shoppen? Nu waren we er al eens eerder geweest en was het niet heel bijzonder, maar Reint wist er niks meer van. Daar heb ik de laatste tijd ook vaker last van, dus het zal wel aan de ouderdom liggen. De hele stad stond op zijn kop: kermis, een megapodium, duizenden mensen en tientallen kraampjes…en alle winkels waren gesloten. Soms zit het mee en soms zit het tegen. We besloten er toch het beste van te maken en wat te gaan geocachen en dan tegen het eind van de middag in de stad te eten. Het geocachen brengt ons vaak op leuke plekken en dat was nu ook het geval. We kwamen bij een gratis openluchtmuseum, met Zweedse huisjes, een molen en wat andere gebouwen. Daar achter was een ambachtsmarkt en ik werd helemaal enthousiast bij het zien van al die leuke spulletjes, maar ook hier…helaas…was het net afgelopen en pakte iedereen zijn waren in. Het eten liep ook wat anders, want honger hadden we niet na alle zoetigheid en dat waar ik zin in had, een gegrilde maiskolf, konden we niet betalen, omdat ze geen pinapparaat hadden. Alle andere standjes hadden wel pin, dus toen namen we maar een curryworst met chilisaus en gefrituurde uitjes, en die wás toch lekker. De tegenvaller werd een meevaller dus. We verlieten na het eten het centrum en hebben nog een eind gewandeld in een woonwijk/volkstuinenbuurt. Ik had de lamp wel uit zo aan het eind van een lange, warme dag en was blij toen we weer bij de auto waren. Via een andere route zijn we terug gereden naar de camping met jankende, oververmoeide en tot op het bot verwende monsters. Vanuit verschillende campers klonk het gekrijs van de 4- of 5-jarige k*tkinderen en de ouders maar praten, pfffff. Op deze camping komen we nooit meer terug en dit hebben we in Zweden ook nog nooit meegemaakt. Morgen gaan we gelukkig weg, maar deze omgeving (Smaland) vinden we het allermooist van Zuid-Zweden.