Dag 2: we rijden de meest fantastische route ooit

Lekker geslapen vannacht…Reint moest wel eerst 8 of 9 neefjes vangen, maar toen werden we wel steekvrij wakker. Het ontbijt stond om 8 uur klaar en toen konden we aanvallen op de broodjes, het fruit, drinken en andere lekkers. Het was het mooiste hotel qua inrichting waar we ooit zijn geweest. Allemaal leuke hoekjes, alles spik en span en supervriendelijke eigenaren met een prachtige langharige kat, waar ze maar wat graag mee pronkten. Ruim een uur later zaten we weer op ons zwart-gele monster en reden we een zalig stuk door het Zwarte Woud. Het was 19 graden en dat is echt perfekt voor zo’n trip en onze snelheid. Rond de 70 km per uur is prima als je binnendoor rijdt op curvy roads. Helaas reden we het bos snel uit, maar de route door Baden-Würtemberg was prachtig. Op de heuvels werd druk gewerkt door de boeren. Ze maaiden gras, schudden het gras om te drogen en ondertussen genoten wij van de heerlijke kruidengeuren in de lucht. Er vlogen veel rode wouwen (roofvogels) en omdat je die bij ons nauwelijks ziet, word ik daar erg blij van. We stopten gelukkig een paar keer, zodat ik ze redelijk goed kon fotograferen. Bij het dorp Eberhardzell hebben we een pauze genomen en dat was een fijn plekje. Er bloeiden duizenden klaprozen in de velden, erachter zag je de kerktoren van het dorp en in de lucht zweefde een familie wouwen. De temperatuur liep gedurende de morgen heel langzaam op en het was erg aangenaam op de motor. De eerste aanblik van de Alpen was toch nog onverwacht en langzamerhand kwamen ze steeds dichterbij. Op het allerlaatste stuk in Duitsland kwamen we bij de Jochpass. Een pas die helemaal niet hoog is…maar 1.000 meter. Volgens Reint kwamen we van de “verkeerde kant”, maar we besloten hem toch te rijden en dan aan het eind gewoon terug te gaan. Dat was het beste besluit van vandaag, want het is de mooiste weg die we ooit reden met de motor. Geen 100 meter achter elkaar was recht, we reden constant bochtjes en gelukkig was het nergens steil of dat je in een afgrond keek. Er reden hordes motoren en het leek er bijna op of de zomervakantie al begonnen was, wat een drukte overal. Om 15.30 uur staken we de Oostenrijkse grens over. Bij de Haldensee moesten we een paar minuten wachten voor een stoplicht ivm bouwwerkzaamheden, verder konden we de hele dag overal lekker doorrijden. Toch was het een lange dag, want het schiet niet erg op in de bergen en als je ook nog op tien plekken stopt voor het uitzicht, een broodje of wat dan ook... De Fernpass was belachelijk druk, maar ook dat is niks nieuws. Zodoende kwamen we pas om 18 uur aan in Hotel Edelweiss in Götzens. Gelukkig konden we beneden, tegelijk met een buslading bejaarden, eten in het restaurant en was het er snel. Het eten was prima, maar de hitte binnen wat minder fijn. We hebben nog een klein blokje rondgelopen en de plaatselijke kerk bekeken. Ik had er uren kunnen lopen, maar we waren moe en zijn dus naar onze kamer gegaan. Morgen is het, voorlopig, laatste reisdeel en ik verheug me nu al op de mooie uitzichten onderweg en de aankomst bij het Gardameer.