Dag 8: de Zwitserse berglucht opsnuiven.

Om half 6 werd ik wakker…yep, wéér plassen. Maar we wilden ook graag vroeg vertrekken ivm de hitte en daar ga je dan toch op liggen. Reint kwam vlak na me eruit, we hebben de boel ingepakt, ondertussen wat gegeten en het appartement opgeruimd. Klokslag 6.30 uur zaten wij op de motor richting Desenzano om de sleutel af te geven (lees: in de brievenbus te deponeren). Het eerste stuk was stervensdruk en al bloedverziekend heet…26C. Gelukkig waren we snel bij het Iseomeer en wat we ervan gezien hebben, is het een prachtig meer. Helaas zaten er ongelooflijk veel tunnels aan onze kant en ook daarin was het zoooo heet en stinken…brrr. Daarnaast moest ik nodig plassen en was er nergens ook maar een parkeerplaats, na 3 kwartier hield ik het niet meer en is Reint maar van de weg afgegaan. Net buiten een dorpje kon ik het eindelijk kwijt, ik moest gewoon huilen van de pijn. We hebben direct wat gegeten en gedronken en toen voelde ik me een stuk beter. We reden verder in de Valle Camonica een mooi en rustig gebied met kleine dorpjes en aan het eind een onbekende pas voor ons…de Apricapas. Aan de hoeveelheid hotels te zien, is het vast een skioord of zo. Ook is de Giro d’Italia er dit jaar doorheen gegaan en het hele dorp is nog steeds versierd. Exact om 10 uur passeerden we de Italiaans-Zwitserse grens en oh, wat is dit stuk van Zwitserland mooi. De grijze bergtoppen steken boven de groene bergen uit en het en der verspreid liggen de mooiste meertjes. Langzamerhand naderden we de eerste grote pas van vandaag en mijn absolute Zwitserse favoriet…de Berninapas. Ruim 2300 meter hoog, maar dat gaat zo heerlijk geleidelijk en de uitzichten zijn zo wijds. Geen samengeknepen billetjes van de ijzingwekkende afgronden, maar volop genieten. We zijn heel vaak gestopt voor mooie uitzichten, de Berninaexpress die ons inhaalde en wij daarna de trein weer. Natuurlijk ook een pauze op de top en wat was het daar koud. Het waaide behoorlijk hard en de temperatuur was gezakt van bijna 30 naar 15 graden. Bij de gletsjer maakten we onze vorige motorreis ook een foto, dus dat deden we vandaag ook weer. Van de ene pas gingen we bijna naadloos over naar de volgende, de Albulapas. Ook weer een topper van boven de 2300 meter en eindelijk maar toch…konden we over een plak sneeuw lopen. Desondanks was het er niet erg koud, maar lekker fris. Ik heb veel bloemen gefotografeerd, vogeltjes gespot en koeien als fotomodel gebruikt en wat zijn ze toch mooi hier in de Alpen. Het reed er ook af en aan met motorrijders en wielrenners zagen we ook genoeg, wat een toppers zijn het toch. Na de spectaculaire passen werd de route wat saaier, maar dat kan ook niet anders. Vanwege de hitte, toch rond de 30C, werden we allebei wat vermoeid en zijn we nog een paar keer gestopt om te eten en drinken. Om 15 uur reden we Trun binnen, het dorp waar we voor 2 nachten een hotel hebben geboekt. Al kan ik beter zeggen een soort grot. We slapen namelijk in de kelder die halfrond is, zoals een tunnel. Er zitten een soort bedsteden in, dus kijk vooral naar de foto…het is zo lastig uit te leggen. De opa die het verhuurt is een Zwitserse spraakwaterval en moet daar zelf om lachen. Na het uitpakken hebben we een ronde door het bergdorp gemaakt, maar wederom…vanwege de hitte was het nauwelijks te doen. We zijn dus een supermarkt ingedoken en totdat we uit eten gingen, zijn we binnen gebleven. Morgen wordt het nog veel warmer waarschuwden ons al, dus misschien kunnen we tegenover het hotel in het bos wandelen. Andere dingen kan ik me niet echt voorstellen nu. Dit keer hebben we lekker een bad, dus Reint ligt er al wel een uur in te dobberen en straks ga ik een poosje.