Dag 3) Een bezoek aan Odense Zoo op onze trouwdag.

Allereerst wil ik iedereen bedanken voor de reacties op ons reisverslag. Leuk om te horen dat veel mensen ons weer gaan volgen, daar doen we het voor. Ook bedankt voor alle felicitaties, want inderdaad…vandaag zijn wij 25 jaar getrouwd, wonen we 26 jaar samen en kennen we elkaar exact 31 jaar! Tijdens onze vorige bezoek aan deze Deense stad op het eiland Funen reden we vaak op de fiets door de Zoo (die aan twee kanten van het park zit) en het stond inmiddels op ons verlanglijstje. Om even voor elf troffen we een enorme rij aan voor de entree, maar gelukkig stonden we 10 minuten later binnen. Eén van de eerste dieren die zich goed liet zien was de rode panda. Het schattige beertje liep heen en weer over een boomtak vlak boven ons pad. De eerste mooie foto’s waren een feit. Het weer was prima…af en toe trok er een donkere wolk over, maar verder scheen vooral de zon. In veel verblijven liep je echt tussen de dieren en kon je ze goed zien en soms zelfs aaien. Bij de kangoeroes en pelikanen bijvoorbeeld liepen wij los tussen hen door. Aan sommige delen van het park kun je zien dat het al lang bestaat, maar bijna alle verblijven zijn modern. Het enige “hok” wat nog echt oud was is die van de giraffen. Ook zijn er geen honderden soorten dieren, maar overal een paar soorten van. Vogels zijn er natuurlijk bij duizenden, maar er waren bv 10 soorten. Dat komt het park wel ten goede vinden wij. Ook dieren die er niet gehouden worden, maar er toch wonen, vinden wij erg leuk. Zo zagen we een rondscharrelende rat, die restjes snacks zocht en zat er een boerenzwaluwtweeling in de paardestal. Bij een soort uitkijktoren vroeg ik Reint of we naar boven zouden gaan. Met mijn hoogtevrees zeg ik dit soort dingen zelden, maar het voelde goed vandaag. Bovenin stond een lange rij mensen op de trap en we snapten er niks van…voor een uitkijktoren? En we zagen ook nog eens bijna niks door de bomen. Helemaal boven bleek dat je over een touwbrug kon lopen naar een platform aan een boom…oeps. Maar toch gedaan en het was niet eng, alleen kwam er daarna nog een touwbrug die wat omhoog ging en nog één en nog één… Op den duur stonden we op 12 meter hoogte en werden de bruggen toch aardig lang en wiebelig. Eigenlijk heb ik me maar twee keer op m’n tanden gebeten, terwijl de kinderen achter Reint steeds wilder gingen springen…aaaahhh. Op den duur heeft hij gewacht tot ik veilig op een platform stond en toen hij en de kinderen gingen lopen, begon Reint te stampen als een gorilla. Ik maakte net een filmpje en als het ons lukt, zullen we deze bij dit verslag uploaden. Op mijn Instagram heb ik ook een story gemaakt. Beneden had ik wel even een flinke slok appelsap nodig om mijn trillende benen tot rust te krijgen. Het Oceanium met de zeekoeien en reusachtige prehistorische vissen was echt geweldig. We hebben er ontzettend lang staan te genieten van de capriolen van de zwemmende koeien, maar ook de tientallen aapjes die er “loslopen” waren zó schattig. We hebben nog een tapir geaaid en hij vond het zo lekker dat ‘ie gekke bekken ging trekken, heel komisch. Er waren een paar jonge dieren: een veulen, wat flamingo’s en een handvol prairiehondjes…om verliefd op te worden. We zijn in totaal 2x door de hele zoo gegaan, maar om 17 uur vonden we het welletjes. We hebben nog even door het park gefietst en een cache gezocht en toen zijn we in volle vaart op de geleende fietsen van Vera en haar man door het park naar het centrum gesjeesd. Het was nog best druk in het centrum en terwijl we naar een restaurant zochten, schoot het ons te binnen dat we hier de vorige keer in de Food Hall hadden gegeten. Veel sneller en net zo lekker. We hadden kipspiesjes met zoete aardappelfriet en diverse sausjes. Daarna zijn we snel naar Villa Vera gegaan en hebben inmiddels lekker gedoucht en liggen nu op bed te chillen. Nou ja… ik moest nog 600 foto’s bekijken, uitzoeken, uploaden…en nu zit ik te typen en is het inmiddels 23.10 uur. Tot morgen!