Dag 4) Per fiets, benenwagen en auto door Odense.

Vanmorgen stonden we op tegen 9 uur. We hebben lekker rustig koffie gedronken en ontbeten. De Deense kruidenkadetjes vindt Reint niet lekker, dus die nam de overgebleven pizza van eergisteren. Nadat we bijgekletst hadden met Vera en weer om haar fietsen vroegen, zijn we naar de stad gepeddeld. Het was niet bijster warm, maar wel prachtig weer…een blauwe lucht met wederom dikke witte wolken. Midden in het centrum parkeerden we de bikes en liepen we richting het huis van Hans Christian Andersen. We waren er mooi op tijd, zodat er nog nauwelijks toeristen waren. Al valt dat sowieso erg mee hier. Je loopt 2 straten buiten het winkelcentrum en er loopt geen kip meer, maar dat vinden we niet erg. Dit deel van de stad blinkt uit in gezellige, gekleurde huisjes met al weer… stokrozen in alle kleuren van de regenboog. Het zijn kleine arbeidershuizen aan elkaar en het ziet er zo lief uit. We zochten ook een cache in deze buurt en kwamen zo bij het Museum Om Odense & Fyn, supermodern en toch ook mooi. We moesten de cache binnen loggen, maar buiten stond een strakke houten boomhut en vandaar uit hadden we een mooi uitzicht op het volgende museum: de Møntergarden. Dit is een verzameling van historische gebouwen die uit heel Denemarken komen en hier bij elkaar gezet zijn. Vakwerkgebouwen in ossenbloed rood of juist in zachtgeel, erg mooi. De straten er omheen stonden ook weer vol met scheve, oude vakwerkwinkels. Via de rivier liepen we door het park terug naar het winkelcentrum. In het park genoten we van de rust en het uitzicht op de kerk en het water met o.a. eendenkuikentjes. We kregen zo langzamerhand wel zin in een belegd broodje, maar toen we de Starbucks zagen was de ongezonde keus snel gemaakt. Een warme “emmer” chocolademelk met een homp Oreo- en chocoladetaart zorgde snel voor een overvol gevoel. Om al deze calorieën er weer af te lopen zijn we via een supersonische brug bij het station naar de haven gelopen. Dit is zo ongeveer het tegenovergestelde van vanmorgen…alles is er superstrak, torenhoog en heel modern. Het is wel een Instagram-waardige wijk, zó mooi. De blauwe lucht in combinatie met het water doet ook wonderen en we genoten dus met volle teugen. Het is meer een woon- en relaxhaven dan industrieel, maar toch zagen we twee enorme schepen uit Dordrecht liggen. Ook in deze wijk hebben we even gepauzeerd bij een picknickbank en toen we weer uitgerust waren zijn we via een drukke, gezellige foodhal teruggelopen. Het is een enorme loods waar eten uit alle windstreken verkocht wordt en het geheel is rijkelijk gedecoreerd met gekke dingen zoals enorme Baboeshkapoppen, een wand met van die goudkleurige Chinese poezen met zo’n knikarmpje, wanden behangen met boekenkaften, enz. In het centrum hebben we nog even in de Skecherswinkel gekeken naar de nieuwe collectie hardloopschoenen, maar niks gekocht, want daarvoor liggen de prijzen hier te hoog. We waren inmiddels behoorlijk afgepeigerd en we besloten weer op de fiets te stappen en naar Villa Vera te gaan, terwijl we onderweg nog een stuk of vijf caches hebben opgezocht. We bleken achteraf 14 km gelopen te hebben, geen wonder dus dat onze tongen op de schoenen hingen. In onze kamer hebben we lekker liggen chillen totdat we wilden eten. We stapten in de auto, want op de golfbaan zou een restaurant zitten…of toch niet. We konden niks vinden. De volgende twee die we vonden op het internet waren gesloten en toen was mijn geduld op. Reint wilde nog even kijken bij de drafbaan, maar ook daar was alles doods. Dan maar weer naar het centrum. Twee jaar geleden aten we daar met Brandon bij een Ierse eettent en dat was zo goed dat we er weer heen zijn gegaan. De enorme burgers, de verse friet en aioli vielen er goed in. Het was weer een fijne dag met prachtig weer…hopen dat het morgen ook zo is.