Dag 8 Het eiland Öland verkennen

Het heeft vannacht keihard geregend, maar vanochtend was het weer prima. Niet al te warm, maar prima om iets te doen. We hebben rustig aan ontbeten. Ik heb nog geprobeerd wat foto’s te uploaden naar de cloud bij de receptie, maar in een kwartier had ik er 7 gedaan en moesten er nog honderden volgen, dus ik ben maar gestopt. Reint had zich intussen (eindelijk) geschoren en voelde weer heerlijk aan. We zijn tegen half 11 in de auto gestapt, op weg naar vuurtoren Lange Jan. Daar omheen is het één groot natuurgebied. Bij de Karl X Gustafs Mur (één van de vele stenen muurtjes) reden we het gebied binnen en we vonden het meteen bijzonder. We zagen rechts de zee, dan een groenstrook met voornamelijk gras en af en toe een boompje en heel veel stenen in het landschap. Links was het hetzelfde, alleen konden we de zee niet zien. Het is een leeg, verlaten gebied, waar wel schapen grazen. De ouders zijn grijze exemplaren, de lammetjes zijn zwart en allemaal hebben ze veel krulletjes. Naarmate we dichterbij de vuurtoren kwamen, werd het iets drukker met het verkeer, maar in het algemeen is het hier erg rustig. Voor de kust bij de Lange Jan liggen veel rotsen en daarop zitten vooral aalscholvers en meeuwen. Ook zwommen er honderden zwanen in zee. Toen we bij het zuidelijkste punt uitstapten, waren er mensen aanwezig van de vogelclub Bird Life. Ze stonden er met een stand en een paar telescopen. Daar kwamen we er ook achter dat er heel veel zeehonden op de rotsen lagen. Ze kromden zich als bananen in de zon en waren echt heel groot. De vogelclub verkocht ook pins met vogels, bloemen en dieren. Natuurlijk wilde ik heel graag één kopen, maar de QRcode om te kunnen betalen werkte niet op onze telefoon. Vol vertrouwen gaven ze hem mee aan ons en zeiden dat we in de natuurshop wel mochten betalen. Natuurlijk is Reint even terug gegaan om het bonnetje te laten zien. Voor nog geen € 2,-- zetten we zo’n club niet af. Ik durfde niet op de vuurtoren en Reint wou niet, dus hebben we een rondje over het strand gelopen en genoten van de zon en de wind. We moesten dezelfde weg terug en daar heeft Reint nog wat caches gedaan. Daarna zijn we wat rondgereden en verwonderden ons weer over de rust hier. Het is het favoriete eiland van de Zweedse koninklijke familie en ik begin te snappen waarom. Het is prachtig, uniek en ze worden waarschijnlijk in het wild niet lastig gevallen hier. ’s Middags kwamen we bij Eketorps Borg, een middeleeuws fort dat opnieuw is opgebouwd na verwoesting. In het dorpje kun je zien hoe mensen toen leefden, hun dieren hielden, wat ze aten, enz. Je kunt voor de helft ook boven over het fort lopen, waarbij je natuurlijk een mooi uitzicht hebt over het fort en de omgeving. We hebben er niet heel lang gelopen, maar het was wel interessant. Daarna zijn we lekker naar de camping gegaan om even te relaxen. We moesten weer eten in Mörbylanga, want dat is het dichtste bij. Er zat een gezellig uitziende pizzeria en dat is een unicum hier, want meestal zijn het shoarmazaken die zich pizzeria noemen. In dit geval zag het eruit zoals in Nederland of Italië, al was de kaart stukken beperkter. Reint wou eigenlijk pasta, maar dat serveren ze niet, dus werd het pizza. Die waren allebei superlekker. De ene met ham en de andere met geitenkaas, walnoten, honing en stukjes vlees. Het serveerstertje was net in Nederland geweest en vroeg hoe we het hier vonden en of alles niet lekker goedkoop was. Nou, was dat maar waar, zeiden wij. Het is hier behoorlijk duur. De koers is op dit moment gunstig voor ons, maar we vernemen er weinig van. Maar beter duur, dan niet te krijgen, is ons motto. Na het diner zijn we naar natuurreservaat Möckelmossen gegaan. Via een vlonderpad konden we naar een uitkijkpunt. Daar kwamen net 2 mensen vandaan. De vrouw stak een verhaal tegen mij af en wees naar mijn camera. Ze was helemaal opgewonden. Toen ze overschakelde op Engels, vroeg ze of ik kon inzoomen op die huge bird daar in de verte, want ze dacht een zeearend te hebben gezien en inderdaad…honderden meters bij ons vandaan op een rots in een meertje zat een vliegende deur. Ze was net zo blij als ik was met zo’n ontdekking, hahaha. Er vlogen in de verte nog een koppel kraanvogels over, maar verder was het er doodstil en bewoog er niks. Toen we terug naar de camping reden zagen we nog een haas en twee reeën, dus al met al hebben we vandaag genoeg gezien op dit bijzondere eiland aan de oostkust van Zweden.